louterlog

 Afgeleid

Ik rende mijn vaste rondje. Op de klok die op het kleine plein staat, zag ik dat ik een ongelooflijke tijd had neergezet. Een kwartier sneller dan gebruikelijk. Ik dacht al dat ik harder ging. Zie, dat trainen werpt toch zijn vruchten af. En ik voelde me eigenlijk ook best fit.

Ho ho.

Ik was vergeten een lus te maken, de lus die ik altijd loop, langs de coffeeshop, langs de bejaarde mevrouw die aan het patiencen is, en langs het huis met de blaffende hond. Ik improviseerde toen maar een andere lus van ongeveer gelijke lengte.

'Hoe kwam het dat je die lus vergat? Zat je in een hardlooptrance?' vroeg R. bij thuiskomst.
'Nee, ik dacht aan gefrituurde inktvisringetjes.'

 Lekker

De meisjes, die altijd jonger blijken dan ik denk, stonden gedrieen op de hoek van de straat. Ze kletsten en giechelden maar hun onbenulligheid gleed van hen af als ze geconcentreerd een hijs van hun sigaret namen. Een intense handeling die hun volledige aandacht opeiste. Ze staarden in een verte die ik niet zag, alsof ze acteerden in een film noir. Wijlen Adriana kon dat ook zo goed, een sigaret op zo'n manier roken dat het een daad van schoonheid en sensualiteit werd, die tegelijk haar diepe gedachten verried.

De drie meisjes droegen alledrie een strakke spijkerbroek die laag op hun heupen hing. De een droeg een witte riem, de ander een gouden en het derde meisje had een gevlochten riem. Bij het meisje met de lange bruine haren zat de riem zo laag, dat ik onwillekeurig vaststelde dat ze haar schaamhaar geepileerd moest hebben.

Op hun strakke, lage spijkerbroek droegen ze een kort jekkie (meisje 1) of een kort t-shirt (meisje 2 en 3). De thsirtjes zaten strak gespannen om de redelijk volle borsten. Een meisje had een diepe Vhals. Haar decollete was van chololade zo glad.

Een kort shirt en een lage broek maakte dat zo'n 5 tot 10 centimer huid tussen hun heupen en hun taille onbedekt was. Het ene meisje kan dat beter hebben dan het andere, maar deze meiden waren alledrie gespierd en gebruind en ze konden het hebben, op zijn minst.

Het waren meisjes van veertien, vijftien misschien. Maar het waren geen meisjes. Het waren meiden die er lekker uitzagen, naar wie volwassen mannen om zouden kijken, die begeerd zouden worden door hun docenten en benijd door hun juffen.

Toen ik op school zat, deden we ook ons best om er aantrekkelijk uit te zien. Op mijn middelbare school domineerde de twist tussen kakkers en alto's. Onder kakkers was het sexy om 2 of 3 of zelfs 4 lacoste polo's over elkaar aan te trekken. Bij de alto's werd het als aantrekkelijk gezien om je nagels zwart te lakken, je haar te touperen en om in hobbezakken met bandebom buttons te lopen (quizvraag: schat u mij in als voormalig kakker of als alto?).

We deden de lelijkste dingen met onszelf om er mooi uit te zien, maar we hadden geen blote buiken, geen minirokken, geen strakke spijkerbroeken, geen strakke shirts met inkijken.

Wij zijn in onze tienerjaren nooit zo verleidelijk zijn geweest als deze meiden.
Evolutie?

 Reclame


Ad van Iterson heeft 'De Citoyenne' geschreven, een 'historische roman over liefde en onmacht in het Maastricht van de industrialisatie.' Een mooi boek. Ik viel meteen voor de oerkroegbaas Louis.
Ga het lezen, ook al die jeugdige webloggende randstedelingen: een liefdesgeschiedenis, botsing van Romantiek en Verlichting, en tussendoor pikt u kennis mee van de voor-vorige eeuw en van een stad die nu eens niet Amsterdam of Rotterdam is.

Zojuist ben ik begonnen in Fantastica van Merel Roze. Ik zou vergaderstukken moeten lezen, maar stal nog een paar momenten met om met Roos haar witte string uit te wassen.

 Telefoongesprek met oom Otto

- Zo. Daar ben je dan.
- Dag oom Otto.
- Bereikbaarheid staat bij jou niet hoog in het vaandel he.
- Hoe is het met u oom Otto.
- Dat had je kunnen weten als je mijn brieven grondig had gelezen.
- Ja, ik las dat u een uitstapje had gemaakt.
- Als je de brieven met aandacht had gelezen, wist je dat er veel belangrijker zaken speelden.
- Wat wilt u vertellen, oom Otto?
- Bijvoorbeeld punt drie uit de brief.
- Die brief heb ik nu niet bij de hand oom Otto.
- Tsja. Dat is moeilijk praten dan. Weet je nog uit je hoofd wat mijn punten waren?
- U schreef dat u een nieuwe radio wilde aanschaffen.
- Juist. En verder?
- Dat u een brief uit Polen had ontvangen.
- Ja, dat gaat over die erfenis. Heeft jouw ouwe daar nu al wat aan gedaan?
- Ik weet niet oom Otto, of mijn vader daar al achteraan is geweest.
- Zal wel niet. Die vader van jou is een big spender. Altijd al geweest.
- Dat valt toch wel mee? Mijn vader is best wel zuinig.
- Huh! Wat je zuinig noemt. Vind jij het zuinig dat hij een auto heeft? Alsof dat niets kost!
- Ik vind er niets van dat hij auto rijdt. Dat moet hij toch zelf weten.

Het kwam niet meer goed die avond tussen oom Otto en mij.

 Muurbloem

Zo'n feest waar je de gastheer heel goed kent, veel te goed om weg te willen blijven van zijn feestje, maar waar je verder helemaal helemaal niemand ook maar remotely kent. Geen aanknopingspunt om met wie dan ook maar een praatje te beginnen, of je zou je toevlucht moeten kunnen nemen tot een praatje over het weer. Maar dat is een van die dingen die ik niet kan, small talk. Het enige wat er in zo'n situatie opzit, natuurlijk, is slempen. Resultaatdrinken. Doorzuipen.

Ik stond dus in een hoekje te nippen. Alcoholistische muurbloemen zijn kennelijk geen aanlokkelijk perspectief want niemand sprak me aan. Zo stond ik daar 3 of 4 witte wijn lang.

Daarna begon ik toch over het weer, of zoiets.

Men was goedlachs, adrem en grappig en flirterig en gezellig en slim. Men had zich opgedoft voor het feest, ook al iets wat ik niet meer zo vaak zie. Ik zag mannen in lichte pakken met matching strohoed. Ik zag vrouwen met getoupeerde haren en heel veel lippenstift -soms zat er meer lippenstift op een voortand of in een diepe groef om de mond dan op de dunne lippen. Ik zag tweede of derdejaars studenten die net iets te pafferig waren om nog de jongeling te zijn die ze ze speelden. Ik sprak mannen-die-iedereen-kenden-die-ertoe-deed en dus alleen maar in voornamen grossierden. Ik knikte bij elke Jan, Thomas of Hella alsof ik ze wekelijks in de kroeg sprak. En vrijwel iedereen hield het tempo aan van een alocholistische muurbloem.

Het was mijn beste feest van de afgelopen vijf jaar.

 Betrapt

Ik meldde me bij de receptie van het hippe adviesbureau met lounge-banken en stiltekamers en creativiteitsbevorderende eivormige ruimtes. Toen ik mijn badge opspelde, zag ik mijn naaste collega uit de lift stappen.

'He, wat doe jij hier' vroeg ik.
Hij bloosde. Te overdonderd om een smoes te kunnen ophangen zei hij dat hij net zijn arbeidsvoorwaardengesprek had gevoerd.
'Ga je weg bij ons?'
'Misschien.'

Ik zei dat hij de Kuijt van onze vakgroep was en dat we hem met pijn in het hart moesten laten uitvliegen naar Manchester of Liverpool of wat was het. Hij keek me aan of ik gek was.
'Manchester? Ik ga gewoon hier werken hoor, in Deventer.'

 Lena's woordenboek

'Mamma, mag ik een verderkijker voor Sinterklaas?'
Te mooi om te verbeteren.

 Hunk

R. en ik hingen voor de tv. In een RTL5 serie was een echtpaar 25 jaar getrouwd. De man gaf de vrouw een 'hunk voor een nacht.' Het was een Chippendale-achtige. De echtgenote mocht zich voor een nacht uitleven. De hervonden passie zou het huwelijk goeddoen, was de redenering van de echtgenoot.

'Je zou mij echt geen plezier doen met zo'n Chippendale' zei ik.
'Nee, voor jou zou ik Grunberg of Tony moeten regelen' wist R.

 Finale

'Je gelooft het nooit. We hebben de finale gehaald in dat 55+ tennistournooi.
'Wauw. Gefeliciteerd pap.'
'Je kunt denk ik niet komen kijken he. Het hoeft natuurlijk niet. Het is ver weg, en je hebt kinderen natuurlijk...'
'Ik probeer te komen pap. Als ik kan, kom ik.'
'Het is waarschijnlijk mijn laastste finale. Zo jong is je vadertje niet meer.'

 Recensie

'Wat vond jij van de vakantie?' vroeg ik op de een na laatste avond aan R.
'Het was in ieder geval de vakantie met het smerigste eten' zei R.
Ik wachtte op een 'maar verder' maar dat kwam niet, ook niet van mij.