12/21/2006
En doen we nog iets aan geestelijke verrijking of is het alleen maar consumeren en uiterlijk vertoon wat de klok slaat sinds je met vakantie bent?
- Een 10 km wedstrijd liep ik in 60 minuten en 12 seconden, wat 4 minuten sneller is dan mijn enige en dus persoonlijk record. Het volgende wedstrijdje moet onder het uur worden.
- Sinds de lijnpoging is er 6,5 kg af. Na 18 jaar weegschaalloos door het leven te zijn gegaan, begint nu iedere dag met een voorzichtig stapje op de weegschaal. Het is ongelooflijk hoe die weegschaal elk koekje, bakje met olijven, zak chips, elk stukje chocolade, hoe minimaal, altijd weet om te zetten in vervelende decimalen, meteen, de volgende ochtend.
- Ik heb mijn kledingkast uitgeruimd. 4 vuilniszakken weg (waarvan 1 voor schoenen). Dat ze bij het Rode Kruis nog plezier moge hebben van mijn rode dansschoentjes, en mijn spijkerbloesje uit het tijdperk van de Dolly Dots.
- Ik heb een perforator aangeschaft. Die brieven van de verzekering/ belasting/ loonadministratie blijken in ordners te passen. Die ik dan wel nog eerst moest kopen.
- Gaten in kledingkast meteen gevuld met shopsessie die ik niet had gepland. R. en ik hadden een middag vrij, kinderen op de creche. We waren op weg naar het museum. Cultuur is goed.
Maar we bleven steken bij een winkel, waar ik R. alleen even die schoenen wilde laten zien. Nu voor de helft. Kijk. Mooi he. Mwah. Je krijgt er wel gekke kleine voetjes in. Maar mooi toch? Ja, zacht leer.
En eenmaal binnen, op die prachtige schoenen, die ik de hele kleedsessie niet meer heb afgestaan, stond alles goed. De eigenaresse bleef de meest fantastische dingen aandragen. Gewoon even passen. Volgens mij zal dit je staan. En nog meer passen. Ook mooi, zeker. Kleur staat me goed he. Nou, dan doe ik die wel, maar die niet.
Maar het staat je zo mooi, zei die mevrouw dan. Ja maar het is gewoon te gek. Ik neem niet de hele berg. Dan doe ik die jas erbij voor de helft van het geld. Je moet die jas gewoon nemen. Hij staat je fantastisch, zei de verkoopster dan weer.
En ja, als ik 'voor de helft van het geld' of 'bonusaanbieding' hoor, dan gaat mijn reflex op inladen. Bij het opmaken van de rekening kwam de schade uit op een maandsalaris. Dat is dan wel inclusief bijpassende schoenen die het geheel afmaken, niet waar? En je moet investeren in je professionele voorkomen. Dat is belangrijk, zeker als vrouw die tegen de veertig loopt.
- En omdat ik natuurlijk niet de indruk wil wekken dat ik alleen maar aan het shoppen en mijn huis aan het opruimen ben, toch even vermelden dat ik deze dagen in de ban was van Marijke Howeler. Jullie lazen haar allang, maar ik pas sinds een paar weken en vind haar boeken geweldig.
Terug naar mijn cocon. Boeken voor de Slegte inladen in kratjes. Kijk, ze staan al klaar.
En aan het einde van de middag komt er een baby op bezoek. Voor 4 dagen. Zou ik daarna nog steeds geen derde willen?
- Een 10 km wedstrijd liep ik in 60 minuten en 12 seconden, wat 4 minuten sneller is dan mijn enige en dus persoonlijk record. Het volgende wedstrijdje moet onder het uur worden.
- Sinds de lijnpoging is er 6,5 kg af. Na 18 jaar weegschaalloos door het leven te zijn gegaan, begint nu iedere dag met een voorzichtig stapje op de weegschaal. Het is ongelooflijk hoe die weegschaal elk koekje, bakje met olijven, zak chips, elk stukje chocolade, hoe minimaal, altijd weet om te zetten in vervelende decimalen, meteen, de volgende ochtend.
- Ik heb mijn kledingkast uitgeruimd. 4 vuilniszakken weg (waarvan 1 voor schoenen). Dat ze bij het Rode Kruis nog plezier moge hebben van mijn rode dansschoentjes, en mijn spijkerbloesje uit het tijdperk van de Dolly Dots.
- Ik heb een perforator aangeschaft. Die brieven van de verzekering/ belasting/ loonadministratie blijken in ordners te passen. Die ik dan wel nog eerst moest kopen.
- Gaten in kledingkast meteen gevuld met shopsessie die ik niet had gepland. R. en ik hadden een middag vrij, kinderen op de creche. We waren op weg naar het museum. Cultuur is goed.
Maar we bleven steken bij een winkel, waar ik R. alleen even die schoenen wilde laten zien. Nu voor de helft. Kijk. Mooi he. Mwah. Je krijgt er wel gekke kleine voetjes in. Maar mooi toch? Ja, zacht leer.
En eenmaal binnen, op die prachtige schoenen, die ik de hele kleedsessie niet meer heb afgestaan, stond alles goed. De eigenaresse bleef de meest fantastische dingen aandragen. Gewoon even passen. Volgens mij zal dit je staan. En nog meer passen. Ook mooi, zeker. Kleur staat me goed he. Nou, dan doe ik die wel, maar die niet.
Maar het staat je zo mooi, zei die mevrouw dan. Ja maar het is gewoon te gek. Ik neem niet de hele berg. Dan doe ik die jas erbij voor de helft van het geld. Je moet die jas gewoon nemen. Hij staat je fantastisch, zei de verkoopster dan weer.
En ja, als ik 'voor de helft van het geld' of 'bonusaanbieding' hoor, dan gaat mijn reflex op inladen. Bij het opmaken van de rekening kwam de schade uit op een maandsalaris. Dat is dan wel inclusief bijpassende schoenen die het geheel afmaken, niet waar? En je moet investeren in je professionele voorkomen. Dat is belangrijk, zeker als vrouw die tegen de veertig loopt.
- En omdat ik natuurlijk niet de indruk wil wekken dat ik alleen maar aan het shoppen en mijn huis aan het opruimen ben, toch even vermelden dat ik deze dagen in de ban was van Marijke Howeler. Jullie lazen haar allang, maar ik pas sinds een paar weken en vind haar boeken geweldig.
Terug naar mijn cocon. Boeken voor de Slegte inladen in kratjes. Kijk, ze staan al klaar.
En aan het einde van de middag komt er een baby op bezoek. Voor 4 dagen. Zou ik daarna nog steeds geen derde willen?
12/14/2006
Als je maar lang genoeg wacht, blijkt alles een rimpeling
en waarom vooralsnog zo'n fijn woord is.
Dat niet-bloggen, daar wilde ik het dus even over hebben.
Normaal blogde ik dagelijks, nouja, dan toch regelmatig. Een voorval was altijd betekenisvol.
In de afgelopen tijd had kunnen bloggen over:
- de officieel vastgestelde gedragsstoornis van mijn zoon
(wat toch meevalt, vooralsnog)
- een sollicitatie (alweer?) bij een enorm prestigieus Orgaan (maar waarschijnlijk denken jullie daar heel anders over) wat een lachwekkend sollicitatiegesprek opleverde waar ik totaal verregend arriveerde maar waarvan de afloop nog niet bekend is en waarvoor ik wel een voicemail op mijn vaste lijn heb geinstalleerd waarop nog niemand heeft ingesproken, overigens.
-een verwarming die kapot is
(maar die het vanzelf weer gaat doen)
-de Droombaan van mijn man
(die vooralsnog niet door blijkt te gaan)
Dus dat die wc beneden niet doortrekt, is geen zorg voor mij. Het is allemaal een rimpeling en niets meer dan dat.
en waarom vooralsnog zo'n fijn woord is.
Dat niet-bloggen, daar wilde ik het dus even over hebben.
Normaal blogde ik dagelijks, nouja, dan toch regelmatig. Een voorval was altijd betekenisvol.
In de afgelopen tijd had kunnen bloggen over:
- de officieel vastgestelde gedragsstoornis van mijn zoon
(wat toch meevalt, vooralsnog)
- een sollicitatie (alweer?) bij een enorm prestigieus Orgaan (maar waarschijnlijk denken jullie daar heel anders over) wat een lachwekkend sollicitatiegesprek opleverde waar ik totaal verregend arriveerde maar waarvan de afloop nog niet bekend is en waarvoor ik wel een voicemail op mijn vaste lijn heb geinstalleerd waarop nog niemand heeft ingesproken, overigens.
-een verwarming die kapot is
(maar die het vanzelf weer gaat doen)
-de Droombaan van mijn man
(die vooralsnog niet door blijkt te gaan)
Dus dat die wc beneden niet doortrekt, is geen zorg voor mij. Het is allemaal een rimpeling en niets meer dan dat.
