8/27/2006
Muurbloem
Zo'n feest waar je de gastheer heel goed kent, veel te goed om weg te willen blijven van zijn feestje, maar waar je verder helemaal helemaal niemand ook maar remotely kent. Geen aanknopingspunt om met wie dan ook maar een praatje te beginnen, of je zou je toevlucht moeten kunnen nemen tot een praatje over het weer. Maar dat is een van die dingen die ik niet kan, small talk. Het enige wat er in zo'n situatie opzit, natuurlijk, is slempen. Resultaatdrinken. Doorzuipen.
Ik stond dus in een hoekje te nippen. Alcoholistische muurbloemen zijn kennelijk geen aanlokkelijk perspectief want niemand sprak me aan. Zo stond ik daar 3 of 4 witte wijn lang.
Daarna begon ik toch over het weer, of zoiets.
Men was goedlachs, adrem en grappig en flirterig en gezellig en slim. Men had zich opgedoft voor het feest, ook al iets wat ik niet meer zo vaak zie. Ik zag mannen in lichte pakken met matching strohoed. Ik zag vrouwen met getoupeerde haren en heel veel lippenstift -soms zat er meer lippenstift op een voortand of in een diepe groef om de mond dan op de dunne lippen. Ik zag tweede of derdejaars studenten die net iets te pafferig waren om nog de jongeling te zijn die ze ze speelden. Ik sprak mannen-die-iedereen-kenden-die-ertoe-deed en dus alleen maar in voornamen grossierden. Ik knikte bij elke Jan, Thomas of Hella alsof ik ze wekelijks in de kroeg sprak. En vrijwel iedereen hield het tempo aan van een alocholistische muurbloem.
Het was mijn beste feest van de afgelopen vijf jaar.
Zo'n feest waar je de gastheer heel goed kent, veel te goed om weg te willen blijven van zijn feestje, maar waar je verder helemaal helemaal niemand ook maar remotely kent. Geen aanknopingspunt om met wie dan ook maar een praatje te beginnen, of je zou je toevlucht moeten kunnen nemen tot een praatje over het weer. Maar dat is een van die dingen die ik niet kan, small talk. Het enige wat er in zo'n situatie opzit, natuurlijk, is slempen. Resultaatdrinken. Doorzuipen.
Ik stond dus in een hoekje te nippen. Alcoholistische muurbloemen zijn kennelijk geen aanlokkelijk perspectief want niemand sprak me aan. Zo stond ik daar 3 of 4 witte wijn lang.
Daarna begon ik toch over het weer, of zoiets.
Men was goedlachs, adrem en grappig en flirterig en gezellig en slim. Men had zich opgedoft voor het feest, ook al iets wat ik niet meer zo vaak zie. Ik zag mannen in lichte pakken met matching strohoed. Ik zag vrouwen met getoupeerde haren en heel veel lippenstift -soms zat er meer lippenstift op een voortand of in een diepe groef om de mond dan op de dunne lippen. Ik zag tweede of derdejaars studenten die net iets te pafferig waren om nog de jongeling te zijn die ze ze speelden. Ik sprak mannen-die-iedereen-kenden-die-ertoe-deed en dus alleen maar in voornamen grossierden. Ik knikte bij elke Jan, Thomas of Hella alsof ik ze wekelijks in de kroeg sprak. En vrijwel iedereen hield het tempo aan van een alocholistische muurbloem.
Het was mijn beste feest van de afgelopen vijf jaar.
