10/01/2006
Over een huwelijk
Voor de recensie van het literaire festival Geen Daden Maar Woorden kan ik verwijzen naar mijn blogje van vorig jaar. Er was weinig veranderd: te weinig bezoekers, geen festivalsfeer. Maar wel een geweldige avond met heel veel onverwachte kwaliteit.
Onverwacht, omdat je een zaal binnenloopt om daar schrijver X te zien omdat die naam vaag resoneerde, waarmee, waarmee ook alweer, maar dat is een domme strategie op een festival want na twee sessies in vier parallele zalen is het programma zo uitgelopen of gewijzigd, dat in plaats van schrijver X een band optreedt, bijvoorbeeld An Pierle & White Velvet.
Ik houd niet van bandjes, en al helemaal niet van die correct alternatieve vegetarische bandjes waar dan ook nog eens veel gitaren inzitten. Ik ga nooit naar popconcerten en ik luister niet naar rock of pop of grunge of disco. Ik heb na Bach en Rod Stewart de ontwikkelingen in de muziek niet meer gevolgd.
Dit maakt mij eenzaam op weblogfeestjes waar iedereen
a) een digitale camera bij zich heeft en daar voortdurend en doorlopend artistieke foto's mee weet te maken
b) meedoet aan popquizzen en alle intro-tunes, artiesten en covers uit hun hoofd kent
c) de nu populaire alternatieve bandjes nog kent uit de tijd toen ze nog niet algemeen bekend waren. Nee, echt, zij hadden die band nog gezien in Oost Groningen, in een klein zaaltje.
Ik dwaal af, ik dij uit. Ik wilde het hebben over mijn huwelijk, maar dat komt pas later op de avond. Structuur Louter, beperk je. Ik heb nog niet eens verteld over de eerste verrassing van de avond. Dat was de onverwachte ontmoeting met 2 meter vandenb.com. Ik moet naar het einde van de avond, want daar gebeurde alles wat ik wil bloggen, maar we zijn nu nog bij An Pierle. Wat een vrouw. Wat een stem. Ik hoorde, en mijn vergelijking is vast te wijten aan mijn beperkte kennis van de hedendaagse muziek, ik hoorde een echo van de rock van Nena, de warmte en breekbare intimiteit van Tori Amos, en van de gedrevenheid van Kate Bush. Al deze vrouwen, maar dan duizend maal sexier, nee ronduit geil, zwoel opzwepend.
Wat een ronde, volle mooie stem en wat een geweldige performance.
R. verraste me na afloop met een gesigneerde cd.
(morgen verder)
Voor de recensie van het literaire festival Geen Daden Maar Woorden kan ik verwijzen naar mijn blogje van vorig jaar. Er was weinig veranderd: te weinig bezoekers, geen festivalsfeer. Maar wel een geweldige avond met heel veel onverwachte kwaliteit.
Onverwacht, omdat je een zaal binnenloopt om daar schrijver X te zien omdat die naam vaag resoneerde, waarmee, waarmee ook alweer, maar dat is een domme strategie op een festival want na twee sessies in vier parallele zalen is het programma zo uitgelopen of gewijzigd, dat in plaats van schrijver X een band optreedt, bijvoorbeeld An Pierle & White Velvet.
Ik houd niet van bandjes, en al helemaal niet van die correct alternatieve vegetarische bandjes waar dan ook nog eens veel gitaren inzitten. Ik ga nooit naar popconcerten en ik luister niet naar rock of pop of grunge of disco. Ik heb na Bach en Rod Stewart de ontwikkelingen in de muziek niet meer gevolgd.
Dit maakt mij eenzaam op weblogfeestjes waar iedereen
a) een digitale camera bij zich heeft en daar voortdurend en doorlopend artistieke foto's mee weet te maken
b) meedoet aan popquizzen en alle intro-tunes, artiesten en covers uit hun hoofd kent
c) de nu populaire alternatieve bandjes nog kent uit de tijd toen ze nog niet algemeen bekend waren. Nee, echt, zij hadden die band nog gezien in Oost Groningen, in een klein zaaltje.
Ik dwaal af, ik dij uit. Ik wilde het hebben over mijn huwelijk, maar dat komt pas later op de avond. Structuur Louter, beperk je. Ik heb nog niet eens verteld over de eerste verrassing van de avond. Dat was de onverwachte ontmoeting met 2 meter vandenb.com. Ik moet naar het einde van de avond, want daar gebeurde alles wat ik wil bloggen, maar we zijn nu nog bij An Pierle. Wat een vrouw. Wat een stem. Ik hoorde, en mijn vergelijking is vast te wijten aan mijn beperkte kennis van de hedendaagse muziek, ik hoorde een echo van de rock van Nena, de warmte en breekbare intimiteit van Tori Amos, en van de gedrevenheid van Kate Bush. Al deze vrouwen, maar dan duizend maal sexier, nee ronduit geil, zwoel opzwepend.
Wat een ronde, volle mooie stem en wat een geweldige performance.
R. verraste me na afloop met een gesigneerde cd.
(morgen verder)
