1/25/2007
Mijlpaal
Handschoentjes in de zakken van het okergele jackie dat haar zo mooi staat. Muts en sjaal af, die ze netjes in de mouw van haar winterjasje doet. Thuis laat ze zich nog door mij aan- en uitkleden, maar hier doet ze alles zelf.
'Kijk mamma, we moeten daar naar toe.'
Lena neemt mij bij de hand en laat me zien dat het heus zo eng niet is, hier op de basisschool.
Haar eerste dag op de basisschool had ik gemist. Werkende moeder he. Toen ik 's avonds de verhalen van haar en R. hoorde over de juf en de kring en het kraantje in de klas, kromp mijn moederziel weer een beetje.
Weer een mijlpaal gemist die ik kan bijkerven. Deze komt naast de eerste keer dat de kinderen, nog baby, van hun rug op hun buik rolden bijvoorbeeld. Ook gemist. Of naast de allereerste stapjes, die wel in het crecheschriftje stonden genoteerd, maar die ik pas twee weken later met eigen ogen heb gezien.
Nu, op haar tweede dag dat ze went op de basisschool, wilde ik haar per se zelf wegbrengen. Handje in hand door de kou. Wachten tot de deur van de school opengaat. Rechtsaf door de gangen met de kapstokjes op heuphoogte.
De juf heet ons welkom. Lena kijkt wat om zich heen. Dan ziet ze twee jongetjes die ze nog kent van de creche. De stoere jongetjes komen naar haar toe en nemen haar bij haar handje. Lena mag in het midden, tussen de twee jongetjes en ze zit in het kringetje alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om een prachtig blij meisje te zijn dat al naar de basisschool gaat.
Ik mag haar zo weer ophalen en dan wil ik alles horen van het kraantje en de weeceetjes en de juf.
Handschoentjes in de zakken van het okergele jackie dat haar zo mooi staat. Muts en sjaal af, die ze netjes in de mouw van haar winterjasje doet. Thuis laat ze zich nog door mij aan- en uitkleden, maar hier doet ze alles zelf.
'Kijk mamma, we moeten daar naar toe.'
Lena neemt mij bij de hand en laat me zien dat het heus zo eng niet is, hier op de basisschool.
Haar eerste dag op de basisschool had ik gemist. Werkende moeder he. Toen ik 's avonds de verhalen van haar en R. hoorde over de juf en de kring en het kraantje in de klas, kromp mijn moederziel weer een beetje.
Weer een mijlpaal gemist die ik kan bijkerven. Deze komt naast de eerste keer dat de kinderen, nog baby, van hun rug op hun buik rolden bijvoorbeeld. Ook gemist. Of naast de allereerste stapjes, die wel in het crecheschriftje stonden genoteerd, maar die ik pas twee weken later met eigen ogen heb gezien.
Nu, op haar tweede dag dat ze went op de basisschool, wilde ik haar per se zelf wegbrengen. Handje in hand door de kou. Wachten tot de deur van de school opengaat. Rechtsaf door de gangen met de kapstokjes op heuphoogte.
De juf heet ons welkom. Lena kijkt wat om zich heen. Dan ziet ze twee jongetjes die ze nog kent van de creche. De stoere jongetjes komen naar haar toe en nemen haar bij haar handje. Lena mag in het midden, tussen de twee jongetjes en ze zit in het kringetje alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om een prachtig blij meisje te zijn dat al naar de basisschool gaat.
Ik mag haar zo weer ophalen en dan wil ik alles horen van het kraantje en de weeceetjes en de juf.
