1/01/2007
Kerstvakantie
Het oud & nieuw weekend brachten we en famille door op een bungalowpark met tropisch zwemparadijs en 2 persoonsinfrarood sauna cabine. Alles was afgestemd op de gemiddelde wensen van het gemiddelde gezin en alles voldeed, dus, al hadden ze geen citroengras in de supermarkt. Het gourmet arrangement was uitstekend te noemen, vond ook mijn schoonfamilie. Huzarensalade, aardappelsalade, appelmoes inbegrepen.
Het was mijn beste oud & nieuw sinds tijden. En dat kwam door de primeur: Lena haalden we voor het eerst uit bed om mee vuurwerk te kijken met haar grote neven. Eerst nog met tegenzin, slaperig, rillerig. 'Laat me met rust' zei ze zelfs. Maar al gauw had ze de grootste ogen, glimmend van al het lekkers en moois en gezelligs op het grotemensenfeest. En ze mocht gewoon chips eten, ja hoor, ook al heb je je tanden gepoetst, echt? echt. Wat hard, wat mooi, die was hard, en zag je die groene. Wow! Handjes in de lucht, en soms voor haar oortjes.
Tussendoor nog mijn teen gebroken, tot groot vermaak van mijn zoontje die dacht dat mijn gevloek en getier en misselijkmakende pijn een grote en geslaagde poging tot vermaak van hem was.
En nu pak ik, na 6 wekend vakantie, mijn werkspullen bijelkaar. Werktas. Maar waar dan? Naast de de hardloopschoenen, onder het zand. Agenda. Die had ik toch ergens.
Ik geloof niet dat het ooit nog gaat wennen, werken enzo.
Het oud & nieuw weekend brachten we en famille door op een bungalowpark met tropisch zwemparadijs en 2 persoonsinfrarood sauna cabine. Alles was afgestemd op de gemiddelde wensen van het gemiddelde gezin en alles voldeed, dus, al hadden ze geen citroengras in de supermarkt. Het gourmet arrangement was uitstekend te noemen, vond ook mijn schoonfamilie. Huzarensalade, aardappelsalade, appelmoes inbegrepen.
Het was mijn beste oud & nieuw sinds tijden. En dat kwam door de primeur: Lena haalden we voor het eerst uit bed om mee vuurwerk te kijken met haar grote neven. Eerst nog met tegenzin, slaperig, rillerig. 'Laat me met rust' zei ze zelfs. Maar al gauw had ze de grootste ogen, glimmend van al het lekkers en moois en gezelligs op het grotemensenfeest. En ze mocht gewoon chips eten, ja hoor, ook al heb je je tanden gepoetst, echt? echt. Wat hard, wat mooi, die was hard, en zag je die groene. Wow! Handjes in de lucht, en soms voor haar oortjes.
Tussendoor nog mijn teen gebroken, tot groot vermaak van mijn zoontje die dacht dat mijn gevloek en getier en misselijkmakende pijn een grote en geslaagde poging tot vermaak van hem was.
En nu pak ik, na 6 wekend vakantie, mijn werkspullen bijelkaar. Werktas. Maar waar dan? Naast de de hardloopschoenen, onder het zand. Agenda. Die had ik toch ergens.
Ik geloof niet dat het ooit nog gaat wennen, werken enzo.
