<$BlogRSDUrl$>

9/28/2006

 
Vreselijk

'Het is vreselijk' zei mijn kamergenoot, die me opbelde naar aanleiding van een mailtje dat ik hem had gestuurd.
Telefoneren is speciaal en intiem. Wij handelen alles, maar dan ook alles af per mail, ook als je collega schuin tegenover je zit. Bellen doen we alleen als het een te lang verhaal is om te typen, of als je een gebaar wilt maken. Een gebaar van intimiteit.
Mijn kamergenoot maakte duidelijk een gebaar van intimiteit want het berichtje had maar kort hoeven zijn. Het is vreslijk.

'Het is inderdaad vreselijk' snikte ik, terwijl de tranen in dikke banen over mijn wangen stroomden. In het begin probeerde ik ze nog in te houden, weg te drukken met een propje van een papieren zakdoek, maar nu waren de dijken door. Beyond repair. Ik liet de mascara voor wat het was en hield ook mijn snikken niet meer in.

'Ik zei eigenlijk feestelijk' zei mijn collega na een eerbiedige stilte voor mijn snikken weifelend door de telefoon. 'Het is toch fijn dat je een nieuwe baan hebt? Je wilde die baan toch?'

'Het is fantastisch' huilde ik.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?