9/11/2006
Bush
Op de laatste dag van de conferentie zat ik tijdens de lunch naast een bejaarde Deense professor. Een even vriendelijke als breekbare verschijning. Alles was klein en verfijnd aan hem. Een magere kabouter, daar deed hij me nog het meest aan denken.
Ik vroeg hoe hij zich voelde, na drie dagen confereren. Hij was moe. De hele dag mensen die almaar wilden praten. Hij was een beetje doof en dat maakte het allemaal extra vermoeiend. Maar het was toch wel 'rewarding' geweest, al die frisse jonge mensen die er nog zin in hadden. Hij vroeg of ik ook moe was.
'Nee, ik ben de afgelopen vijf maanden niet zo uitgerust geweest als nu. Vier nachten achter elkaar ongestoord slapen, zo lang als ik wilde, en 's middags ook nog een dutje als ik wilde. Met twee jonge kindjes heb ik dat al heel lang niet meer meegemaakt.'
Hij glimlachte alsof hem dit geluk ten deel was gevallen en was echt blij voor me. We spraken verder over het onderwerp van de conferentie en ook nog wat verschillen tussen Denemarken en Nederland, met name de economische zelfstandigheid van vrouwen die in Nederland rond de 40% schommelt, en in Denemarken rond de 80% ligt.
Na de lunch gaven we elkaar een hand ten afscheid en beloofden in contact te blijven en nog iets uit te zoeken voor elkaar.
Heel even legde de oude professor twee handen om mijn hand:
'Je weet wat Bush altijd zegt als hij Afghanistan en Irak binnenvalt. ENJOY YOUR FREEDOM. Ik wens jou nog even veel vrijheid hier toe. Thuis is weer alles anders.'
Op de laatste dag van de conferentie zat ik tijdens de lunch naast een bejaarde Deense professor. Een even vriendelijke als breekbare verschijning. Alles was klein en verfijnd aan hem. Een magere kabouter, daar deed hij me nog het meest aan denken.
Ik vroeg hoe hij zich voelde, na drie dagen confereren. Hij was moe. De hele dag mensen die almaar wilden praten. Hij was een beetje doof en dat maakte het allemaal extra vermoeiend. Maar het was toch wel 'rewarding' geweest, al die frisse jonge mensen die er nog zin in hadden. Hij vroeg of ik ook moe was.
'Nee, ik ben de afgelopen vijf maanden niet zo uitgerust geweest als nu. Vier nachten achter elkaar ongestoord slapen, zo lang als ik wilde, en 's middags ook nog een dutje als ik wilde. Met twee jonge kindjes heb ik dat al heel lang niet meer meegemaakt.'
Hij glimlachte alsof hem dit geluk ten deel was gevallen en was echt blij voor me. We spraken verder over het onderwerp van de conferentie en ook nog wat verschillen tussen Denemarken en Nederland, met name de economische zelfstandigheid van vrouwen die in Nederland rond de 40% schommelt, en in Denemarken rond de 80% ligt.
Na de lunch gaven we elkaar een hand ten afscheid en beloofden in contact te blijven en nog iets uit te zoeken voor elkaar.
Heel even legde de oude professor twee handen om mijn hand:
'Je weet wat Bush altijd zegt als hij Afghanistan en Irak binnenvalt. ENJOY YOUR FREEDOM. Ik wens jou nog even veel vrijheid hier toe. Thuis is weer alles anders.'
