9/15/2006
980.000
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat R. en ik op een doordeweekse dag in de kroeg samen konden zitten, bestelde ik twee bier bij de schriele barman wiens haren alle kanten uitstaken. R. en ik hadden zojuist het vlees afgezworen, in theorie, maar bespraken nu de gelegitimeerde afwijkingen van ons voorgenomen toekomstig vegetarisch bestaan.
Net toen we in de fase waren gekomen dat we eigenlijk best vlees konden blijven eten, als het maar biologisch was, werden we afgeleid door de piepstem van de barman.
'Weet je hoeveel?'
'Nee, geen idee ' zei de jonge kunstenaar met kunstenaars brillenmontuur, geschoren hoofd en broek met verfspatten.
'Nou, raad eens dan. Hoeveel denk je?' Hield de barman vol.
'Nou ehm...100.000?' probeerde de jonge kunstenaar. Zijn maatje die een borrel naast het bierglas had staan, knikte goedkeurend.
'Nee hoor, veel veel veel meer' zei de barman met onverholen triomf in zijn stem.
De vaste klanten hadden tot nu toe geduld getoond, maar wilden nu iets drinken. De barman strekte zijn beide handen en wapperde licht met zijn handen, kennelijk het teken dat hij wel iets beters te doen had dan zijn clientele bedienen. Die draaide zich dan ook maar weer om naar het tv scherm waar Feijnoord te zien was.
Henk, de man aan het einde van de bar woelde langdurig met twee handen tegelijk door zijn haren wat hem tot een reddeloze verschijning maakte.
'Waarom staat er niemand bij die paal?' vroeg Henk.
'Omdat er een keeper staat' zei de dikke man op de kruk naast hem.
'980.000.' De barman kruiste zijn armen voor zijn borst en trok zijn armen hoog op.
'Dat geloof ik niet' zei de kunstenaar en nipte aan zijn borrelglaasje.
'Ik ook niet' viel zijn broerder in kunst solidair bij.
'Toch is het zo. Zullen we wedden?' vroeg de schriele barman, terwijl hij dreigend zijn hand ophief om een wetje te leggen.
'Neuh. Maar 980.000...man, dat is bijna een miljoen.'
'Waarom staat er niemand bij die paahaal?' zei Henk op de hoek. Niemand reageerde.
'Dus dat betekent dat 1 op de 7 werkenden een ambtenaar is.' wist de barman.
'Jeezus. Nog erger dan ik dacht.' zei de dikke man naast Henk.
'Maar daar zitten dan wel ook de politie en de brandweer bij hoor' nuanceerde de barman het nieuws.
'Dan nog' zei een blonde mevrouw.
'Hoeveel ambtenaren zei je?' vroeg een klant die zich tot nu toe afzijdig had gehouden.
'Ne-gen-hon-derd-tach-tig-dui-zend' zei de barman, zijn mantra afsluitend met een triomfantelijk knikje alsof hij ze zojuist persoonlijk allemaal in Abugraib had weten vast te zetten.
'Die moeten ze afschieten' wist Henk. Mij was niet duidelijk of het om een Feijnoordspeler of om ambtenaren ging.
'En wij maar werken' zei een man zonder billen met een wrangler spijkerbroek.
Toen ik weer bier ging halen, zag ik aan de stand in de rechterbovenhoek dat Feijnoord tijdens de ambtenaren-bashing gescoord moest hebben. Niemand had gejuicht.
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat R. en ik op een doordeweekse dag in de kroeg samen konden zitten, bestelde ik twee bier bij de schriele barman wiens haren alle kanten uitstaken. R. en ik hadden zojuist het vlees afgezworen, in theorie, maar bespraken nu de gelegitimeerde afwijkingen van ons voorgenomen toekomstig vegetarisch bestaan.
Net toen we in de fase waren gekomen dat we eigenlijk best vlees konden blijven eten, als het maar biologisch was, werden we afgeleid door de piepstem van de barman.
'Weet je hoeveel?'
'Nee, geen idee ' zei de jonge kunstenaar met kunstenaars brillenmontuur, geschoren hoofd en broek met verfspatten.
'Nou, raad eens dan. Hoeveel denk je?' Hield de barman vol.
'Nou ehm...100.000?' probeerde de jonge kunstenaar. Zijn maatje die een borrel naast het bierglas had staan, knikte goedkeurend.
'Nee hoor, veel veel veel meer' zei de barman met onverholen triomf in zijn stem.
De vaste klanten hadden tot nu toe geduld getoond, maar wilden nu iets drinken. De barman strekte zijn beide handen en wapperde licht met zijn handen, kennelijk het teken dat hij wel iets beters te doen had dan zijn clientele bedienen. Die draaide zich dan ook maar weer om naar het tv scherm waar Feijnoord te zien was.
Henk, de man aan het einde van de bar woelde langdurig met twee handen tegelijk door zijn haren wat hem tot een reddeloze verschijning maakte.
'Waarom staat er niemand bij die paal?' vroeg Henk.
'Omdat er een keeper staat' zei de dikke man op de kruk naast hem.
'980.000.' De barman kruiste zijn armen voor zijn borst en trok zijn armen hoog op.
'Dat geloof ik niet' zei de kunstenaar en nipte aan zijn borrelglaasje.
'Ik ook niet' viel zijn broerder in kunst solidair bij.
'Toch is het zo. Zullen we wedden?' vroeg de schriele barman, terwijl hij dreigend zijn hand ophief om een wetje te leggen.
'Neuh. Maar 980.000...man, dat is bijna een miljoen.'
'Waarom staat er niemand bij die paahaal?' zei Henk op de hoek. Niemand reageerde.
'Dus dat betekent dat 1 op de 7 werkenden een ambtenaar is.' wist de barman.
'Jeezus. Nog erger dan ik dacht.' zei de dikke man naast Henk.
'Maar daar zitten dan wel ook de politie en de brandweer bij hoor' nuanceerde de barman het nieuws.
'Dan nog' zei een blonde mevrouw.
'Hoeveel ambtenaren zei je?' vroeg een klant die zich tot nu toe afzijdig had gehouden.
'Ne-gen-hon-derd-tach-tig-dui-zend' zei de barman, zijn mantra afsluitend met een triomfantelijk knikje alsof hij ze zojuist persoonlijk allemaal in Abugraib had weten vast te zetten.
'Die moeten ze afschieten' wist Henk. Mij was niet duidelijk of het om een Feijnoordspeler of om ambtenaren ging.
'En wij maar werken' zei een man zonder billen met een wrangler spijkerbroek.
Toen ik weer bier ging halen, zag ik aan de stand in de rechterbovenhoek dat Feijnoord tijdens de ambtenaren-bashing gescoord moest hebben. Niemand had gejuicht.
