7/10/2006
Conferentie
Het was een conferenties als alle andere. Er waren presentaties, er waren moeilijke gesprekken rondom de koffietafel en er was een receptie.
Er waren dus presentaties. Een mevrouw liep het trapje op naar het podium. Ze had een grote scheur in haar bruine linnen broek, net onder haar billen. Een groot gapend gat van een centimeter of vijftien. Ik zag dat ze een onderbroek droeg en geen string. Ze had me een stringtype geleken. Niemand gniffelde.
Er waren moeilijke gesprekken.
'Ken ik jou niet van dat congres in Milaan van drie jaar geleden?'
'Nee, we zaten in dezelfde stuurgroep afgelopen half jaar.'
Ik had hem al minstens 4x ontmoet en nog had ik hem niet herkend.
Er was dus een receptie. In de volle zon bij 34 graden sloeg ik witte wijn in gestaag tempo achterover. Na mijn vierde glas wijn was m'n dorst enigszins gelest en was de wereld aardiger en leuker. Ik zelf vooral. Er ontkiemden vriendschappen-voor-even. De opdrachtgever, een jong naief kippetje, kwam na mijn zesde wijn nog even napraten. Een geweldig project, vond ze. Wij lieten het maar zo en wenkten de man met het dienblad, die ons groepje begon te mijden.
Het was een conferenties als alle andere. Er waren presentaties, er waren moeilijke gesprekken rondom de koffietafel en er was een receptie.
Er waren dus presentaties. Een mevrouw liep het trapje op naar het podium. Ze had een grote scheur in haar bruine linnen broek, net onder haar billen. Een groot gapend gat van een centimeter of vijftien. Ik zag dat ze een onderbroek droeg en geen string. Ze had me een stringtype geleken. Niemand gniffelde.
Er waren moeilijke gesprekken.
'Ken ik jou niet van dat congres in Milaan van drie jaar geleden?'
'Nee, we zaten in dezelfde stuurgroep afgelopen half jaar.'
Ik had hem al minstens 4x ontmoet en nog had ik hem niet herkend.
Er was dus een receptie. In de volle zon bij 34 graden sloeg ik witte wijn in gestaag tempo achterover. Na mijn vierde glas wijn was m'n dorst enigszins gelest en was de wereld aardiger en leuker. Ik zelf vooral. Er ontkiemden vriendschappen-voor-even. De opdrachtgever, een jong naief kippetje, kwam na mijn zesde wijn nog even napraten. Een geweldig project, vond ze. Wij lieten het maar zo en wenkten de man met het dienblad, die ons groepje begon te mijden.
