louterlog

 Laarsjes

We hadden het over ditjes en datjes gehad, en oja, ook nog voetbal gekeken, toen mijn vader aankondigde dat hij weer eens zou vertrekken.
'Drink je er niet nog een mee met ons?'
Op precies dat moment werden zijn mond een strakke lijn.
'Verdomme'
'Wat is er?'
'Kramp'
'Kan ik iets doen?'

Hij wreef over zijn bovenbeen, masseerde, liep en stond en ging weer zitten. Niets hielp.
'Is er iets dat wel helpt? Kan ik je masseren?'
'Niets helpt. Het moet overgaan.'
Hij hinkte en vloekte.
'Zo kun je niet in de auto. Zal ik er dan toch maar een inschenken?'
'Ja, doe maar' bracht hij nog net uit.

We dronken er een, en nog een en de pijn zwakte af. Toen gaf hij aan dat hij wel naar huis wilde. Ik deed mijn schoenen aan om hem uitgeleide te kunnen doen.

'Wat zijn dat nou?' Hij lachte of hij nog nooit zoiets grappigs had gezien.
'Hoezo?' zei ik toch wel wat vijandig. Het waren mijn hippe Puma gympies.
'Ha ha, doe je die echt aan?'
'Ja'
'Het lijken wel middeleeuwse laarsjes, die ze uit een of ander put hebben gedregd.'

Ik deed hem uitgeleide wat een klein wandelingetje is met onze oprijlaan. Op de camping. Opeens viel me op dat hij wel erg weinig terugzei. Hij piepte.
'Heb je het benauwd?'
Hij antwoordde niet, maar knikte alleen maar.
'Zal ik je naar huis rijden?'
Nu schudde hij van nee.

We wachtten tot het beter werd en we hoorden de merels een poes wegjagen.