<$BlogRSDUrl$>

5/02/2006

 
Interieur, Paardenmarkt 43

Het lage plafond maakte de toch al volgestouwde kamer nog benauwder. Aan de lange zijden van de langwerpige woonkamer stonden een tweezitter en een driezitter tegenover elkaar. Het was een eiken bankstel, met mosgroen leer bekleed. De bolle poten glommen, evenals het leder. Als je ging zitten op de bank, kraakte het leer en het zou blijven kraken, elke keer dat je ging verzitten.

Naast de massieve bank stond een bijzettafeltje met gekrulde pootjes en een koperen blad. Ik zag een kristallen asbak, een sigarettenetui en een puzzelboekje op het glimmende tafeltje liggen.

In het midden stond een ronde salontafel met een gehaakt kleedje erover. Op de houder van de onderzetters stond ‘Juliana 70 jaar’ met gouden krulletters.

Voor het raam stond een relax-fauteuil. Met het knopje in de armleuning kon je het onderstel elektrisch bedienen. Vanuit de diepe stoel had je via het spionnetje, een spiegeltje dat aan de gevel was bevestigd, uitzicht op de straat waar nooit iets gebeurde. De vitrages leken wel van schuimrubber, zo onwrikbaar in de plooi gekneed. Op de vensterbank werden de zigeunerbeeldjes afgewisseld met tinnen bekertjes, porceleinen hertjes en kunstrozen.

Alle zitplaatsen boden goed zicht op de breedbeeldtelevisie. Op het donkerbruine televisiemeubel zag ik enkele bokalen staan. Ik probeerde te achterhalen op welke verdiensten deze prijzen wezen, maar het gedempte licht van de koperen kroonluchter gaf geen uitsluitsel. Naast de bokalen stonden drie fotolijstjes met foto’s die, gezien de Nixon-brilmonturen, de lange haren maar vooral de mat bruin-oranje waas, uit de jaren zeventig moesten stammen. Voor elk lijstje stond een waxinelichtje in een hartvormig houdertje.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?