5/24/2006
De opdrachtgever
Ik werk nu al zo'n jaar of vijf voor dezelfde opdrachtgever, een ambtelijke organisatie. De vertegenwoordiger van deze organisatie is een man van middelbare leeftijd met de werkhanden van een boer. Ik begrijp zijn grapjes nooit en hij snapt mijn vragen niet, maar toch gaat het wel goed. Hij geeft mij voldoende vrijheidsgraden en ik doe mijn best om er iets van te maken voor hem en zijn organisatie. Het is nooit spectaculair wat we samen doen, maar het is wel degelijk en goed.
Op aandringen van mij -hij heeft het veel te druk om een vinger aan de pols te houden- reisden mijn collega's en ik naar deze opdrachtgever om de tussenstand van het onderzoek te geven. Ik wilde polsen of we nog op de goede weg waren. Of we deden wat de bedoeling was.
Het was alweer zo'n half jaar geleden dat hij werk van ons had gezien. In die tijd hadden we doorgewerkt aan wat ons goedleek. Maar opdrachtonderzoek suggereert toch dat iemand belang heeft bij wat je doet.
De opdrachtgever is gevestigd in 'The Grand Stand', een gelige flat van vijf verdiepingen in een buitenwijk van een provinciestad.
De vergadering werd geopend.
'Goed werk jongens. Geen vragen. Heb jij nog vragen?' vroeg de man met de grote handen aan zijn kleinere collega.
'Ik heb het niet uitgeprint, dat vind ik zonde van mijn papier thuis' zei de schriele man.
'Dat begrijp ik' zei onze man met de grote handen. 'Ik heb nog een vraag', vervolgde hij. 'Wat hebben we hier nu aan? Ik bedoel, het is netjes opgeschreven en gedegen en ook heel goed, maar wat hebben we hier nu aan?'
'Inderdaad' zei de kleine man 'wat hebben we hier nu aan.'
Ik probeerde uit te leggen wat zij hier aan hadden.
O, nou, dan was het een goed rapport.
Ga zo door jongens.
De junior die net in dienst is vroeg toen we eenmaal buiten waren of het altijd zo ging, met opdrachtgevers. Dat ze alles goed vinden en dat ze eigenlijk helemaal niet op het rapport zitten te wachten. En waarom ze ons dan eigenlijk betalen, als ze er niet op zitten te wachten.
Ik werk nu al zo'n jaar of vijf voor dezelfde opdrachtgever, een ambtelijke organisatie. De vertegenwoordiger van deze organisatie is een man van middelbare leeftijd met de werkhanden van een boer. Ik begrijp zijn grapjes nooit en hij snapt mijn vragen niet, maar toch gaat het wel goed. Hij geeft mij voldoende vrijheidsgraden en ik doe mijn best om er iets van te maken voor hem en zijn organisatie. Het is nooit spectaculair wat we samen doen, maar het is wel degelijk en goed.
Op aandringen van mij -hij heeft het veel te druk om een vinger aan de pols te houden- reisden mijn collega's en ik naar deze opdrachtgever om de tussenstand van het onderzoek te geven. Ik wilde polsen of we nog op de goede weg waren. Of we deden wat de bedoeling was.
Het was alweer zo'n half jaar geleden dat hij werk van ons had gezien. In die tijd hadden we doorgewerkt aan wat ons goedleek. Maar opdrachtonderzoek suggereert toch dat iemand belang heeft bij wat je doet.
De opdrachtgever is gevestigd in 'The Grand Stand', een gelige flat van vijf verdiepingen in een buitenwijk van een provinciestad.
De vergadering werd geopend.
'Goed werk jongens. Geen vragen. Heb jij nog vragen?' vroeg de man met de grote handen aan zijn kleinere collega.
'Ik heb het niet uitgeprint, dat vind ik zonde van mijn papier thuis' zei de schriele man.
'Dat begrijp ik' zei onze man met de grote handen. 'Ik heb nog een vraag', vervolgde hij. 'Wat hebben we hier nu aan? Ik bedoel, het is netjes opgeschreven en gedegen en ook heel goed, maar wat hebben we hier nu aan?'
'Inderdaad' zei de kleine man 'wat hebben we hier nu aan.'
Ik probeerde uit te leggen wat zij hier aan hadden.
O, nou, dan was het een goed rapport.
Ga zo door jongens.
De junior die net in dienst is vroeg toen we eenmaal buiten waren of het altijd zo ging, met opdrachtgevers. Dat ze alles goed vinden en dat ze eigenlijk helemaal niet op het rapport zitten te wachten. En waarom ze ons dan eigenlijk betalen, als ze er niet op zitten te wachten.
