<$BlogRSDUrl$>

4/07/2006

 
Wetenschap als beroep

Max Weber schreef 'Wetenschap als beroep' in het begin van de 20e eeuw. Hij bespreekt daarin onder meer de intellectuele opwinding die wetenschappers voelen als ze iets vermoeden, maar nog niet weten.

Ik weet nog precies wanneer, en bij welk boek ik die opwinding voelde. Het was in 1998, toen ik een boek las dat zo mooi was geschreven, dat zoveel lagen had, dat het mij de werkelijkheid met heel andere ogen liet bekijken.

Na dat moment van bliss heb ik alleen maar flauwe echo's van die opwinding gevoeld. Acht jaar gewerkt als wetenschapper zonder die intrinsieke beloning, dat zette mij aan het denken.

Afgelopen vrijdag was ik met een vriendin, laten we haar maar weer Dagmar noemen, naar de film. Ondanks de teleurstellende oscarwinnaar (Tsotsi) was het een mooie avond. Dagmar vertelde over haar projecten, over haar boeken. Ze schreef die boeken niet omdat er een markt voor was, of omdat er citatie-indexen bestonden, of omdat een baas dat wilde, maar omdat ze nieuwsgierig was naar het onderwerp.

Deze week zat ik veel in de trein. Naar Deventer, naar Dordrecht, naar Dwingelo, naar Utrecht. In de trein las ik eindelijk weer eens iets. Goede Boeken. Mooie artikelen. En er zat muziek in. Ik sprak interessante mensen. Ik voorvoelde dat in deze theoretische benadering muziek zat, maar wist nog niet precies hoe. Ik schreef een mailtje aan mijn leermeester; ik informeerde bij een collega, belde met een collega van een andere universiteit, legde een idee in de week bij iemand die er verstand van heeft. En niemand verklaarde mij voor gek. En niemand zei dat het al 1000 keer was gedaan.

Jammer dat ik vandaag niet kan werken (maar stoepkrijten met Lena is ook heel opwindend).

This page is powered by Blogger. Isn't yours?