<$BlogRSDUrl$>

3/23/2006

 
Gelouterd

Ik zei tegen een baas van mij dat de hele ziekenhuiservaring met R. mij had gelouterd.

Het was op maandagavond. Ik kwam net terug van het bezoekuur. We waren nog onwetend of R. nu behoorlijk ernstig of maar een beetje ziek was. Het eerste wat ik deed bij thuiskomst was de kinderen dicht tegen mij aandrukken, als bezweringsformule dat ze nooit nooit nooit in het ziekenhuis zouden hoeven liggen.
Later op de avond opende ik een fles wijn en staarde over het water van de binnenhaven. Als R. nu dood zou gaan, had ik het verdomd slecht gedaan, vond ik. Ik had me drukgemaakt om allerlei zaken die, als het er echt op aankwam, totaal onbelangrijk bleken.

'Ja, zoiets heb ik ook meegemaakt' zei mijn baas 'toen ik een aanrijding had gehad. Ik dacht dat ik dood zou gaan of met een dwarslesie zou eindigen, maar ik had alleen maar een gebroken arm. Die volgende dagen heb ik vrijgenomen en door de stad gewandeld. Ik genoot van de bloemen en het mooie weer en vond dat ik mijn leven anders moest inrichten.'
'En hoelang hield dat gevoel aan?' wilde ik weten.
'Drie dagen.'

This page is powered by Blogger. Isn't yours?