<$BlogRSDUrl$>

3/13/2006

 
Alles is anders

Ik was geweldig druk met iets Heel Belangrijks met een massieve deadline. Toen belde R. Hij lag in het ziekenhuis en mocht daar de eerste 48 uur niet weg.
Wat?
Ik dacht dat je gewoon even een antibiotica-kuurtje scoorde bij de huisarts?

Alles uit mijn handen laten vallen.
Werk is nooit belangrijk, als het er op aan komt. (En waarom is het in de overige uren dan wel belangrijk, dat is natuurlijk de vraag).

R. in ziekenhuis.
Opeens spijt van domme kibbelarijtjes die ooit belangrijk leken maar natuurlijk futiel zijn.
Oppas regelen.

'Ligt pappa in het ziekenhuis? Gaat de dokter een pleister plakken? En een pilletje geven? Moet pappa daar blijven logeren? Mag ik mijn knuffel in de logeertas van pappa doen? Nee, niet die. Mijn allerliefste mooiste knuffel. En een tekening? Mag ik een tekening maken voor pappa?'

Ziekenhuis.
R. is patient.
Buisje in arm. Plastic armbandje met zijn naam erop.
Testen.

We liepen door de ziekenhuisgang. 'Trap of lift?' vroeg ik. Deze ochtend was hij thuis nog drie trappen opgestormd en vond ik daar niets bijzonders aan. Nu maande ik hem tot schuifelen.

'Ik ben niet ziek hoor' lachte R.
'Dat maken de artsen wel uit' zei ik.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?