<$BlogRSDUrl$>

2/09/2006

 
Mijn eerste werkdag

Op 1 mei 1996 meldde ik me om 09.00 uur op het secretariaat van mijn nieuwe werkgever. Er was nog niemand op het secretariaat. Ook in de lange gangen bleek nog niemand te zijn gearriveerd. Tien voor half tien kwam de secretaresse.
'Ojee, ben je er nu al? Is het vandaag je eerste werkdag?'
Terwijl ze me welkom heette, deed ze ondertussen gehaast haar jas uit en begon in laatjes naar sleutels te zoeken. Ik liep achter haar aan naar mijn nieuwe kamer.

'Ojee, ze is er nog steeds niet uit.'
De kamer was nog volop in gebruik, afgaande op de stapels boeken op het bureau, op de welverzorgde plantjes en op de foto's van een jonge man op het prikbord.

De secretaresse vertelde me dat deze vrouw er allang uit had moeten zijn, maar dat ze tot nu toe had geweigerd om haar kamer op te geven.

Ik liep maar weer achter de secretaresse aan. Verder was er niemand te bekennen in de lange gang. Ik ging zitten op een stoel op het secretariaat, terwijl de secretaresse tevergeefs mijn baas aan de lijn probeerde te krijgen.

'Zullen we maar even koffie halen dan?'
Dat leek mij ook het beste.

Rond tienen arriveerde de vrouw die mijn kamer had gekraakt.
'Je moet er eigenlijk uit hoor. Dit is Louter's eerste werkdag'
'Ik ga helemaal nergens uit' zei de mevrouw zonder mij te begroeten.

Mijn baas kwam met grote stappen tegen twaalf uur het secretariaat op. Hij had gehoord van het voorval.
'Loop maar mee.'
Ik kon hem bijna niet bijhouden. Hij klopte kort op de deur van wat mijn kamer zou moeten zijn en opende de deur met een grote zwaai.
'En nu moet je de kamer verlaten Elise. Dat is duidelijk afgesproken.'
'Mijn bezwaarschrift is nog in behandeling bij de commissie. Tot die tijd ga ik mijn kamer niet af. Als jullie nu mijn kamer willen verlaten...' Ze draaide haar rug naar ons toe en wij dropen af.

Mijn baas rende bijna naar een ander kantoor. Weer klopte hij kort om meteen daarna de deur open te gooien.
'Dit lijkt nergens op Kees' zei mijn baas. 'Elise moet van die kamer af.'
'Zoals Elise en ik per brief hebben laten weten d.d. 8 maart, tekenen wij bezwaar aan', zei de baas van Elise afgemeten. Hij begroette mij niet. Ik bleef maar zo'n beetje naast mijn baas staan.
'Dit is belachelijk. Je hoort nog van me.' Mijn baas liep de deur uit. Hij wachtte beleefd tot ik Kees' kamer af was, en gooide toen alsnog de deur dicht.

'Tsja, wat nu' dacht mijn baas hardop. 'Kom maar bij mij op mijn kamer zitten.
De tafel op zijn kamer was bezaaid met papieren. Hij maakte een klein hoekje papiervrij en bood me een stoel aan.

Dat was mijn eerste werkdag.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?