2/10/2006
Fietsen
Gisteren zat ik om elf uur 's avonds alleen in de auto en luisterde naar 747 AM. Een Nederlandse meneer die in Litouwen woonde, vertelde over zijn project.
Hij was een initiatief begonnen dat je kunt vergelijken met het 'witte fietsen plan.' In de stad waren op verschillende plaatsen fietsen beschikbaar. Hij had ze oranje gemaakt, in plaats van wit, als subtiele verwijzing naar zijn Nederlandse achtergrond. Bezoekers aan de stad kunnen die fiets lenen. Na gebruik brengen ze 'm weer netjes terug.
Het is een groot project. Er zijn zo'n 1000 fiesten beschikbaar gesteld. Het gemeentebestuur heeft speciale fietspaden laten aanleggen, een lint van 30 km door de stad.
Maar hoe die dingen dan gaan.
In de nacht voorafgaand aan de eerste leendag, lagen de mensen in dikke rijen buiten te wachten tot de fietsen werden verstrekt. Jongens waren van het platteland komen lopen om als eerste zo'n fiets bemachtigen. En dat lukte. Ze namen de fiets in ontvangst en reden een lange weg terug naar hun boerderij. Om de fiets nooit meer terug te brengen.
Het werd chaos en ruzie. Iedereen wilde zo'n fiets. De eerste dag werden al 400 van de 500 fietsen vermist. Er viel geloof ik ook nog een enkele dode, omdat men niet gewend was om in het stadsverkeer te fietsen.
'Het is behoorlijk mislukt' was de conclusie van de bedenker van het oranjefietsenplan.
Gisteren zat ik om elf uur 's avonds alleen in de auto en luisterde naar 747 AM. Een Nederlandse meneer die in Litouwen woonde, vertelde over zijn project.
Hij was een initiatief begonnen dat je kunt vergelijken met het 'witte fietsen plan.' In de stad waren op verschillende plaatsen fietsen beschikbaar. Hij had ze oranje gemaakt, in plaats van wit, als subtiele verwijzing naar zijn Nederlandse achtergrond. Bezoekers aan de stad kunnen die fiets lenen. Na gebruik brengen ze 'm weer netjes terug.
Het is een groot project. Er zijn zo'n 1000 fiesten beschikbaar gesteld. Het gemeentebestuur heeft speciale fietspaden laten aanleggen, een lint van 30 km door de stad.
Maar hoe die dingen dan gaan.
In de nacht voorafgaand aan de eerste leendag, lagen de mensen in dikke rijen buiten te wachten tot de fietsen werden verstrekt. Jongens waren van het platteland komen lopen om als eerste zo'n fiets bemachtigen. En dat lukte. Ze namen de fiets in ontvangst en reden een lange weg terug naar hun boerderij. Om de fiets nooit meer terug te brengen.
Het werd chaos en ruzie. Iedereen wilde zo'n fiets. De eerste dag werden al 400 van de 500 fietsen vermist. Er viel geloof ik ook nog een enkele dode, omdat men niet gewend was om in het stadsverkeer te fietsen.
'Het is behoorlijk mislukt' was de conclusie van de bedenker van het oranjefietsenplan.
