1/20/2006
Vergadering, vervolg
Ik zei dat ik hun aanpak ook niet zag zitten, maar dat ik wel x,y,z zou kunnen doen. Dat was totaal iets anders dan in de 8 telefoonboeken stond. Het was iets nieuws, wat mij goed paste omdat het mijn lopend onderzoek betrof.
De voorzitter greep elke strohalm. 'Dus jij kan x,y,x? Dat is ook prima, dat is fantastisch.'
Toen zij de dame rechts van mij. 'O, als er ruimte is voor nieuwe inbreng...ik ben goed in 4,5,6.' Dit was wederom weer iets wat in de verste verte ook maar iets met het oorspronkelijke project van doen had.
'Dat lijkt me ook uitstekend' zei de voorzitter.
'Ja maar' probeerde de secretaris met het sikje.
'En dan doe ik q,4,o' zei de grijze man dreigend, zich richtend tot de secretaris.
'Hmm. Wat dat is, kan ik me niet precies voorstellen, maar het lijkt me prima' stemde de voorzitter in.
'We hebben nog wel een jurist nodig' dacht ik hardop.
'Ja, regelen jullie dat eens' zei de grijze man brutaal. Toen daagde het me dat hij waarschijnlijk professor moest zijn.
'Goed. Afgesproken dan. Zo gaan we het doen' zei de voorzitter zichtbaar opgelucht.
'Hoe zit het met de randvoorwaarden van het project?' wilde ik nog wel weten. Hoeveel uren hebben we te besteden, tegen welk tarief?'
De voorzitter keek de secretaris aan.
'Dat weet ik niet Ik weet wel dat we nu een heel andere koers varen dan...'
'Ongeveer? Gaat het om 10 dagen of om 100 dagen per jaar?' brak ik in.
'Uhmm, dat zou ik niet precies kunnen zeggen.'
'En krijgen we onze uren geheel vergoed, of een percentage?'
'Uhmmm, dat is nog niet bekend.'
'Tsja. Als ik mijn uren niet geheel vergoed krijg, trekt mijn universiteit zich terug' zei de grijze man. Zo brutaal, dat moest wel een professor zijn.
'En als ik niet 100% vergoed krijg, stap ik naar jullie baas', voegde hij dreigend toe.
'En wel gegarandeerd voor een periode van vier jaar' eiste de dame aan mijn rechterhand.
Wij, de wetenschappers waren in geen positie om wat dan ook te eisen, maar dat scheen de voorzitter te ontgaan. Hij werd nog roder en ging nu ook stotteren.
'Ja, ik begrijp het, ik begrijp het. Maar ik weet niet of dat kan. Ik kan geen ijzer met handen breken.'
'Dus. We spreken af. Jullie regelen een jurist. Wij maken een plan met onze gezamenlijke opzet. Onze uren worden 100% vergoed, 4 jaar lang. Is dat akkoord?' vatte de professor samen, afwisselend de secretaris en de voorzitter streng aankijkend over de rand van zijn bril.
'Ja' zei de voorzitter tegen de grijze man. 'Toch?' zei hij toen hij de secretaris vragend aankeek.
De secretaris was nog steeds nukkig en mompelde alleen wat.
Na afloop wisselden we visitekaartjes uit. De grijze man was inderdaad professor.
Ik zei dat ik hun aanpak ook niet zag zitten, maar dat ik wel x,y,z zou kunnen doen. Dat was totaal iets anders dan in de 8 telefoonboeken stond. Het was iets nieuws, wat mij goed paste omdat het mijn lopend onderzoek betrof.
De voorzitter greep elke strohalm. 'Dus jij kan x,y,x? Dat is ook prima, dat is fantastisch.'
Toen zij de dame rechts van mij. 'O, als er ruimte is voor nieuwe inbreng...ik ben goed in 4,5,6.' Dit was wederom weer iets wat in de verste verte ook maar iets met het oorspronkelijke project van doen had.
'Dat lijkt me ook uitstekend' zei de voorzitter.
'Ja maar' probeerde de secretaris met het sikje.
'En dan doe ik q,4,o' zei de grijze man dreigend, zich richtend tot de secretaris.
'Hmm. Wat dat is, kan ik me niet precies voorstellen, maar het lijkt me prima' stemde de voorzitter in.
'We hebben nog wel een jurist nodig' dacht ik hardop.
'Ja, regelen jullie dat eens' zei de grijze man brutaal. Toen daagde het me dat hij waarschijnlijk professor moest zijn.
'Goed. Afgesproken dan. Zo gaan we het doen' zei de voorzitter zichtbaar opgelucht.
'Hoe zit het met de randvoorwaarden van het project?' wilde ik nog wel weten. Hoeveel uren hebben we te besteden, tegen welk tarief?'
De voorzitter keek de secretaris aan.
'Dat weet ik niet Ik weet wel dat we nu een heel andere koers varen dan...'
'Ongeveer? Gaat het om 10 dagen of om 100 dagen per jaar?' brak ik in.
'Uhmm, dat zou ik niet precies kunnen zeggen.'
'En krijgen we onze uren geheel vergoed, of een percentage?'
'Uhmmm, dat is nog niet bekend.'
'Tsja. Als ik mijn uren niet geheel vergoed krijg, trekt mijn universiteit zich terug' zei de grijze man. Zo brutaal, dat moest wel een professor zijn.
'En als ik niet 100% vergoed krijg, stap ik naar jullie baas', voegde hij dreigend toe.
'En wel gegarandeerd voor een periode van vier jaar' eiste de dame aan mijn rechterhand.
Wij, de wetenschappers waren in geen positie om wat dan ook te eisen, maar dat scheen de voorzitter te ontgaan. Hij werd nog roder en ging nu ook stotteren.
'Ja, ik begrijp het, ik begrijp het. Maar ik weet niet of dat kan. Ik kan geen ijzer met handen breken.'
'Dus. We spreken af. Jullie regelen een jurist. Wij maken een plan met onze gezamenlijke opzet. Onze uren worden 100% vergoed, 4 jaar lang. Is dat akkoord?' vatte de professor samen, afwisselend de secretaris en de voorzitter streng aankijkend over de rand van zijn bril.
'Ja' zei de voorzitter tegen de grijze man. 'Toch?' zei hij toen hij de secretaris vragend aankeek.
De secretaris was nog steeds nukkig en mompelde alleen wat.
Na afloop wisselden we visitekaartjes uit. De grijze man was inderdaad professor.
