1/29/2006
Schieten (2)
Overdag werd ik met gepaste egards ontvangen. Ik was gezonden door de Hoogste Baas van een bevriende organisatie uit Nederland, dus gaven ze me alle faciliteiten die ik wenste. Maar de vormelijke behandeling hield op na vijven. Tot mijn grote opluchting vond iedere gastheer dat ik mezelf maar moest vermaken.
Ik viel terug op mijn repertoire dat ik altijd volg als ik alleen ben. Film, museum, sporten, koffiedrinken met een boek, dineren met een boek, drinken met een boek.
Weer hield een boek mij gezelschap toen ik alleen dineerde in een middenklasse restaurant. Op langdurig en herhaaldelijk aandringen van een vriend was ik voor minstens de elfde maal begonnen in James Joyce's Ulysses. Een vrouw van rond de dertig nam mijn bestelling op en 'maakte conversatie', waarschijnlijk geheel volgens de instructies, met mij als vrouw-alleen. Wijzend op het vuistdikke boek vroeg ze me:
- Is it any good?
- It is supposed to be very good, but I don't know yet. I have just started reading.
- What is the author's name again?
- James Joyce.
- Wasn't he on Oprah Winfrey's Book Club, the other day?
Ik dineerde snel, maar niet gehaast en tipte waarschijnlijk te weinig, of misschien, uit overcompensatie, tamelijk veel, ik wist het niet (met als miezerige onderstroom: het probleem is dat je de tip niet kunt declareren, weet je.)
De volgende dag begon ik bij weer een nieuwe organisatie aan een reeks gesprekken. Om 09.00 uur meldde ik me bij het secretariaat. Ik wilde de secretaresse laten weten dat ik er was, maar die was in gesprek met een dikke man met een oversized maar toch te kort t-shirt. Hij droeg een rood-witte cap en sprak heel luid.
(wordt nog een keertje vervolgd)
Overdag werd ik met gepaste egards ontvangen. Ik was gezonden door de Hoogste Baas van een bevriende organisatie uit Nederland, dus gaven ze me alle faciliteiten die ik wenste. Maar de vormelijke behandeling hield op na vijven. Tot mijn grote opluchting vond iedere gastheer dat ik mezelf maar moest vermaken.
Ik viel terug op mijn repertoire dat ik altijd volg als ik alleen ben. Film, museum, sporten, koffiedrinken met een boek, dineren met een boek, drinken met een boek.
Weer hield een boek mij gezelschap toen ik alleen dineerde in een middenklasse restaurant. Op langdurig en herhaaldelijk aandringen van een vriend was ik voor minstens de elfde maal begonnen in James Joyce's Ulysses. Een vrouw van rond de dertig nam mijn bestelling op en 'maakte conversatie', waarschijnlijk geheel volgens de instructies, met mij als vrouw-alleen. Wijzend op het vuistdikke boek vroeg ze me:
- Is it any good?
- It is supposed to be very good, but I don't know yet. I have just started reading.
- What is the author's name again?
- James Joyce.
- Wasn't he on Oprah Winfrey's Book Club, the other day?
Ik dineerde snel, maar niet gehaast en tipte waarschijnlijk te weinig, of misschien, uit overcompensatie, tamelijk veel, ik wist het niet (met als miezerige onderstroom: het probleem is dat je de tip niet kunt declareren, weet je.)
De volgende dag begon ik bij weer een nieuwe organisatie aan een reeks gesprekken. Om 09.00 uur meldde ik me bij het secretariaat. Ik wilde de secretaresse laten weten dat ik er was, maar die was in gesprek met een dikke man met een oversized maar toch te kort t-shirt. Hij droeg een rood-witte cap en sprak heel luid.
(wordt nog een keertje vervolgd)
