louterlog

 Een ochtend

Ik word uit mezelf wakker en kijk op de wekker. Het is heerlijk laat. Niet geloven, het is al kwart over zeven. Het hele gezin heeft de hele nacht doorgeslapen. Dat was lang geleden. Nog even doezelen.
Dan hoor ik zachtjes, ver weg, 'Mamma, pappa, ik ben wakker!' Niet lang daarna horen we voetjes over het zeil trippelen, zo licht als een elfje dat de grond maar even aantipt. We wachten op het gemorrel aan de deurklink van onze kamer. Als ze op haar tenen staat, kan ze er net bij, maar de deur gaat nog steeds met moeite open.
Daar staat ze dan, in onze kamer. Haar blonde haren zitten wild om haar hoofd, warrig van het vele woelen. Ze draagt haar lievelingspyjama, die eigenlijk nog veel te groot is, maar die ze zo mooi vindt omdat er een autootje op staat. Ze wrijft in haar ogen.

'Mamma, ik kom bij jou in bed. Ik ben ben nog een beetje moe'
'Kom maar lekker bij ons in bed. Kom maar wakker worden meisje'
Ze krult zich naast me. Haar handjes om mijn hals, haar voeten tussen mijn knieen.
'Wat ben je lekker warm mamma'
Zo liggen we even wakker te worden.
'Wat gaan we vandaag doen mamma?'

Wat er ook gebeurt vandaag, vandaag kan niet meer stuk, zou je zeggen.