1/09/2006
Blogbaar
Sommige dingen lenen zich slecht om te bloggen, zoals een weekend waarin alles goed was (inderdaad, op de camping).
Nouja, ik kan vertellen dat ik donderdagnacht 6x wakker ben geworden omdat ik dacht Lena te horen. En Felix. Die beiden 150 km verderop in hun bedje lagen. En dat ik op vrijdagochtend op het punt stond om mijn kinderen te gaan halen omdat ik hen miste en ik bang was dat ze het helemaal niet naar hun zin hadden zonder mij. En vrijdagavond ook nog. Zaterdag vroeg R. of we ze dan maar moesten gaan halen. Maar dat ging toch te ver, vond ik zelf ook. Tussendoor was er genoeg moois om het tot zondag zonder kinderen uit te houden.
En er was nog een blogbaar dingetje.
Ik deed inkopen in de supermarkt waar ik mijn hele jeugd boodschappen had gedaan. Mijn moeder gaf me dan afgepast geld mee. 'Haal maar even een pot doperwten.' En steevast had ik drie of vijf cent te weinig.
De supermarkt was van naam veranderd, maar verder was alles hetzelfde. Ik zocht risotto rijst, maar aan die gekkigheid deden ze niet. Snelkookrijst. Grote droge korrel. Net toen ik zat te bedenken wat ik dan bij de verse tonijnsteak zou moeten bereiden, werd ik op mijn schouder getikt.
Een oude man met pretoogjes sprak me aan.
'Jij bent Louter toch?'
'Inderdaad.'
Ik herkende hem nu ook. Het was de vader van een middelbare schoolvriendin van mij, die ik na de tweede klas uit het oog ben verloren. Marlies' vader leek nu sprekend op Adriaan Morrien op hoge leeftijd. (Maar leek niet elke vader op een bepaalde leeftijd sprekend op Adriaan Morrien?)
'En hoe is het nu met jou?' vroeg hij met toegeknepen oogjes.
'Uitstekend. Ik woon nu in Rotterdam.'
En toen zei ik iets wat onvergeeflijk stom is.
Zo stom dat het schaamrood nog op mijn kaken verscheen toen ik het voorval aan R. verhaalde.
Toen zei ik dus.
'Tsja, ik heb niet stilgezeten. Ik heb twee kinderen.'
Ik heb niet stilgezeten!
Tss.
Wie zegt zoiets?
Was het de supermarkt van mijn jeugd?
Was het Adriaan Morrien?
Wat was in godsnaam in mij geslopen?
Wat het ook moge zijn: eruit ja! En ik wil het nooit meer horen.
Sommige dingen lenen zich slecht om te bloggen, zoals een weekend waarin alles goed was (inderdaad, op de camping).
Nouja, ik kan vertellen dat ik donderdagnacht 6x wakker ben geworden omdat ik dacht Lena te horen. En Felix. Die beiden 150 km verderop in hun bedje lagen. En dat ik op vrijdagochtend op het punt stond om mijn kinderen te gaan halen omdat ik hen miste en ik bang was dat ze het helemaal niet naar hun zin hadden zonder mij. En vrijdagavond ook nog. Zaterdag vroeg R. of we ze dan maar moesten gaan halen. Maar dat ging toch te ver, vond ik zelf ook. Tussendoor was er genoeg moois om het tot zondag zonder kinderen uit te houden.
En er was nog een blogbaar dingetje.
Ik deed inkopen in de supermarkt waar ik mijn hele jeugd boodschappen had gedaan. Mijn moeder gaf me dan afgepast geld mee. 'Haal maar even een pot doperwten.' En steevast had ik drie of vijf cent te weinig.
De supermarkt was van naam veranderd, maar verder was alles hetzelfde. Ik zocht risotto rijst, maar aan die gekkigheid deden ze niet. Snelkookrijst. Grote droge korrel. Net toen ik zat te bedenken wat ik dan bij de verse tonijnsteak zou moeten bereiden, werd ik op mijn schouder getikt.
Een oude man met pretoogjes sprak me aan.
'Jij bent Louter toch?'
'Inderdaad.'
Ik herkende hem nu ook. Het was de vader van een middelbare schoolvriendin van mij, die ik na de tweede klas uit het oog ben verloren. Marlies' vader leek nu sprekend op Adriaan Morrien op hoge leeftijd. (Maar leek niet elke vader op een bepaalde leeftijd sprekend op Adriaan Morrien?)
'En hoe is het nu met jou?' vroeg hij met toegeknepen oogjes.
'Uitstekend. Ik woon nu in Rotterdam.'
En toen zei ik iets wat onvergeeflijk stom is.
Zo stom dat het schaamrood nog op mijn kaken verscheen toen ik het voorval aan R. verhaalde.
Toen zei ik dus.
'Tsja, ik heb niet stilgezeten. Ik heb twee kinderen.'
Ik heb niet stilgezeten!
Tss.
Wie zegt zoiets?
Was het de supermarkt van mijn jeugd?
Was het Adriaan Morrien?
Wat was in godsnaam in mij geslopen?
Wat het ook moge zijn: eruit ja! En ik wil het nooit meer horen.
