12/17/2005
Steeds meer
Nog niet zo lang geleden deden we een voorstelrondje met onze hardloopgroep. De eerste vrouw was lid van de raad van bestuur van een belangwekkend bedrijf, de tweede vrouw introduceerde zich als moeder van een kind en daarbij nog sociaal werkster, de derde was free lance journaliste en toen kwam ik. 'Ik ben Louter, 35 jaar en moeder van twee kinderen. Ik heb een zoontje van een half jaar, en een dochter van 2,5 jaar.' En ik knikte de architecte toe dat zij haar introductieverhaaltje kon houden.
Pas aan het einde van het voorstelrondje bedacht ik me dat ik helemaal vergeten was om te vertellen dat ik ook nog werkte. Dat was geen bewuste keuze. Het was gewoon niet in mij opgekomen.
'Ik voel me steeds meer en vaker moeder' zei ik tegen een vriend die Louterlog bijhoudt.
'Nou, mij viel iets anders op.' Nuanceerde hij. 'Je zit steeds vaker te slempen in de kroeg. Dat is toch niet mijn beeld van samenvallen met het moederschap.'
Bij de geboorte van mijn dochter hoopte ik, zoals Sanne Wallis de Vries ook vertelde in haar laatste voorstelling, dat met de geboorte ook alle slechte eigenschappen mijn lijf zouden verlaten. Dat bleek een illusie. Ik ben steeds vaker en meer moeder, maar met dezelfde oneffenheden.
'Gebreken' verbeterde die vriend.
Nog niet zo lang geleden deden we een voorstelrondje met onze hardloopgroep. De eerste vrouw was lid van de raad van bestuur van een belangwekkend bedrijf, de tweede vrouw introduceerde zich als moeder van een kind en daarbij nog sociaal werkster, de derde was free lance journaliste en toen kwam ik. 'Ik ben Louter, 35 jaar en moeder van twee kinderen. Ik heb een zoontje van een half jaar, en een dochter van 2,5 jaar.' En ik knikte de architecte toe dat zij haar introductieverhaaltje kon houden.
Pas aan het einde van het voorstelrondje bedacht ik me dat ik helemaal vergeten was om te vertellen dat ik ook nog werkte. Dat was geen bewuste keuze. Het was gewoon niet in mij opgekomen.
'Ik voel me steeds meer en vaker moeder' zei ik tegen een vriend die Louterlog bijhoudt.
'Nou, mij viel iets anders op.' Nuanceerde hij. 'Je zit steeds vaker te slempen in de kroeg. Dat is toch niet mijn beeld van samenvallen met het moederschap.'
Bij de geboorte van mijn dochter hoopte ik, zoals Sanne Wallis de Vries ook vertelde in haar laatste voorstelling, dat met de geboorte ook alle slechte eigenschappen mijn lijf zouden verlaten. Dat bleek een illusie. Ik ben steeds vaker en meer moeder, maar met dezelfde oneffenheden.
'Gebreken' verbeterde die vriend.
