12/29/2005
Kerst
Bij een vorig kerstmenu moest ik het hoofdgerecht vrijwel onaangeraakt in de biobak gooien. Voor de kinderen had ik vissticks in huis gehaald. Het draaide erop uit dat al mijn gasten aan de vissticks gingen, omdat ze mijn gebraden duif ronduit smerig vonden.
Deze kerst ging alles goed. Misschien kwam het omdat R. dit jaar kookte.
Mijn vader belde een dag van tevoren dat hij wel wilde blijven logeren. Ik haperde. Mijn vader? Wat is dit voor gekkigheid? Hij wil nooit langer dan 12 uur uit zijn achtertuin wegzijn.
'Je bent van harte welkom', zei ik. 'Maar dan verlaten we het dagprogramma van 11.00 uur naar 15.00 uur. We moeten niet overdrijven.'
'Nee, we moeten niet overdrijven.'
Mijn vader en zijn vriendin arriveerden om 16.00 uur in het museum waar we hadden afgesproken. Kerstzitten heeft mijn vader namelijk een hekel aan. Er moet een activiteit zijn, die het zuipen 's avonds enigszins legitimeert. Een kater waardoor je niet meer rechtop kunt lopen, maar he, 'we zijn ook nog naar het museum geweest.'
Er was een tentoonstelling over schepen. Mijn vader heeft in de machinekamer op de 'wilde vaart' gezeten
'Een mooie term, "wilde vaart" ' zei ik.
'Mooi of niet, zo heet dat gewoon', antwoordde mijn vader.
Hij kon zijn minachting voor onze onwetenheid over de scheepskunde niet verhullen.
'En dit is een windvanger', zei hij tijdens zijn rondleiding.
'Aha, ik dacht altijd dat dat een toeter was' zei ik.
'Tsss. Een toeter. Een WINDVANGER zeg ik toch. Hiermee kwam frisse lucht in het schip. Vroeger hingen we ons keteltje thee aan de buis.'
'Was de wind warm dan?' vroeg de vriendin van mijn vader.
'Nee natuurlijk niet.'
'Waarom hing je je ketel thee dan aan de windvanger?'
'In de machinekamer was het loeiheet. Dan wil je koude thee natuurlijk. Tsss.' Hij draaide zich om en liep weg van ons.
Na de mini-scheepstentoonstelling gingen we naar huis. En alles liep op rolletjes. De kinderen waren gemakkelijk, nee, ronduit lief en bijzonder welopgevoed (mijn vader zei er niets van, maar ik noteerde de bonuspunten alvast) , de timing liep zoals gewenst, de twee eerste gerechten waren fenomenaal, zeker in combinatie met de wijnen. Nadat de kinderen op bed lagen, werd het hertebiefstuk opgediend. Precies goed, zoals alles die avond precies goed zou zijn.
(morgen deel II).
Bij een vorig kerstmenu moest ik het hoofdgerecht vrijwel onaangeraakt in de biobak gooien. Voor de kinderen had ik vissticks in huis gehaald. Het draaide erop uit dat al mijn gasten aan de vissticks gingen, omdat ze mijn gebraden duif ronduit smerig vonden.
Deze kerst ging alles goed. Misschien kwam het omdat R. dit jaar kookte.
Mijn vader belde een dag van tevoren dat hij wel wilde blijven logeren. Ik haperde. Mijn vader? Wat is dit voor gekkigheid? Hij wil nooit langer dan 12 uur uit zijn achtertuin wegzijn.
'Je bent van harte welkom', zei ik. 'Maar dan verlaten we het dagprogramma van 11.00 uur naar 15.00 uur. We moeten niet overdrijven.'
'Nee, we moeten niet overdrijven.'
Mijn vader en zijn vriendin arriveerden om 16.00 uur in het museum waar we hadden afgesproken. Kerstzitten heeft mijn vader namelijk een hekel aan. Er moet een activiteit zijn, die het zuipen 's avonds enigszins legitimeert. Een kater waardoor je niet meer rechtop kunt lopen, maar he, 'we zijn ook nog naar het museum geweest.'
Er was een tentoonstelling over schepen. Mijn vader heeft in de machinekamer op de 'wilde vaart' gezeten
'Een mooie term, "wilde vaart" ' zei ik.
'Mooi of niet, zo heet dat gewoon', antwoordde mijn vader.
Hij kon zijn minachting voor onze onwetenheid over de scheepskunde niet verhullen.
'En dit is een windvanger', zei hij tijdens zijn rondleiding.
'Aha, ik dacht altijd dat dat een toeter was' zei ik.
'Tsss. Een toeter. Een WINDVANGER zeg ik toch. Hiermee kwam frisse lucht in het schip. Vroeger hingen we ons keteltje thee aan de buis.'
'Was de wind warm dan?' vroeg de vriendin van mijn vader.
'Nee natuurlijk niet.'
'Waarom hing je je ketel thee dan aan de windvanger?'
'In de machinekamer was het loeiheet. Dan wil je koude thee natuurlijk. Tsss.' Hij draaide zich om en liep weg van ons.
Na de mini-scheepstentoonstelling gingen we naar huis. En alles liep op rolletjes. De kinderen waren gemakkelijk, nee, ronduit lief en bijzonder welopgevoed (mijn vader zei er niets van, maar ik noteerde de bonuspunten alvast) , de timing liep zoals gewenst, de twee eerste gerechten waren fenomenaal, zeker in combinatie met de wijnen. Nadat de kinderen op bed lagen, werd het hertebiefstuk opgediend. Precies goed, zoals alles die avond precies goed zou zijn.
(morgen deel II).
