11/07/2005
Bloed prikken
Gisteren de hele dag met hem op de arm gezeten. Om over de nachten maar te zwijgen. Vanochtend getemperatuurd. Weer koorts. Maar hij is er ook weer niet zo erg aan toe. Aan de andere kant: drie weken op en af ziek en koorts voor zo'n kleintje...
Toch maar naar de huisarts. Ik verwachtte gerustgesteld te worden. 'Ach, een beetje verkouden. Dat hebben die kleintjes.'
Maar hij zei. Drie weken koorts is te lang. We gaan bloed prikken.
Met Felix naar een bloedprikfabriek. Nummer 236. Prikkamer 4.
Hij werd meteen patient.
Jasje uit. Dan: een klein mollig armpje en een veel te dikke naald.
Felix schreeuwde alles bijelkaar. Ik kneep hem bijna fijn om hem maar in het gareel te houden.
Het eerste buisje stroomde vol. Het tweede buisje vulde zich met donkerrood bloed. En ook het derde.
Ik kon mijn tranen alleen achter mijn ogen houden zolang ik niets zei en zolang niemand iets aardigs of meelevends zei.
Niemand zei iets aardigs of meelevends. En ik slikte mijn tranen weg.
Woensdag uitslag.
Gisteren de hele dag met hem op de arm gezeten. Om over de nachten maar te zwijgen. Vanochtend getemperatuurd. Weer koorts. Maar hij is er ook weer niet zo erg aan toe. Aan de andere kant: drie weken op en af ziek en koorts voor zo'n kleintje...
Toch maar naar de huisarts. Ik verwachtte gerustgesteld te worden. 'Ach, een beetje verkouden. Dat hebben die kleintjes.'
Maar hij zei. Drie weken koorts is te lang. We gaan bloed prikken.
Met Felix naar een bloedprikfabriek. Nummer 236. Prikkamer 4.
Hij werd meteen patient.
Jasje uit. Dan: een klein mollig armpje en een veel te dikke naald.
Felix schreeuwde alles bijelkaar. Ik kneep hem bijna fijn om hem maar in het gareel te houden.
Het eerste buisje stroomde vol. Het tweede buisje vulde zich met donkerrood bloed. En ook het derde.
Ik kon mijn tranen alleen achter mijn ogen houden zolang ik niets zei en zolang niemand iets aardigs of meelevends zei.
Niemand zei iets aardigs of meelevends. En ik slikte mijn tranen weg.
Woensdag uitslag.
