louterlog

Kappen

‘Als een kapperszaak lijkt op een galerie, moet je zo 15 euro bovenop de prijs doen', zei mijn buurman. 'Maar dan schenken ze tenminste wel cappuccino' riposteerde ik.

Mijn kapsalon is minimalistisch ingericht. Wit- en grijstinten en veel roestvrijstaal. In de hoek staat een dode boom bij wijze van bloemstuk. Er klinkt muziek die vast is aangeprezen als 'jazzy lounge muziek.'

Ik ben de enige klant, maar mag nog niet op de lederen draaistoel voor de spiegel plaatsnemen. Ik mag wachten op een lage bank, een bijna ijl design. Op de nog lagere kiezelstenen salontafel liggen alleen kwaliteitsbladen.

De vrouwen - ik durf hen geen kapsters te noemen - lopen hun ingewikkelde choreografie door de kapsalon. Voor mij is het onduidelijk wat hun bezigheid is, maar zij lijken doelgericht de kleurloze ruimte te doorsnijden.

De jongste vrouw komt op mij af. Wat een perfect figuur. De broek van dunne zomerstof zit strak om haar billen. Haar creme-kleurige haltertopje valt bijna weg tegen de achtergrond. Haar blote schouders glanzen. Ze draagt geen bh en onwillekeurig teken ik de tepelhoven uit. Ze draagt bijna geen make-up. Is ze echt?

Ja, ik wil wel een cappucino. Alleen gewone koffie? Nee, doe dan maar een thee.

Dan komt de senior mevrouw de kapper. Ik mag plaatsnemen op de fauteuils voor de spiegel. Zij draagt een groen losvallend jurkje dat van een schouder zakt, zoals in de jaren tachtig mode was. De blootgevallen schouder laat een bh-bandje met edelsteentjes zien.

De kapster vraagt wel wat ik met mijn haar wil, maar haar toon en lichaamstaal zijn duidelijk. Dat gaan we dus niet doen. Ze staat schuin achter mij en ik praat ik met haar via onze spiegelbeelden. Haar haren zijn in haar gezicht geplakt en ik moet de neiging onderdrukken om ze uit haar gezicht te strijken.

De bh-loze junior komt weer. Ik mag meelopen naar de wasbak. Ze wast mijn haren niet, maar geeft me een hoofdmassage, waarbij ze toevallig wat shampoo gebruikt. ‘U hoeft niet te praten hoor.’

Na twee uur ben ik klaar en mag ik betalen. De mevrouw met plakhaar noemt een bedrag waarvan ik duizel.

De volgende keer ga ik weer bij mijn Turkse kapper op de hoek. De zaak met loszittend systeemplafond gerund door potige vrouw en depressieve echtgenoot.
Daar schenken ze ook geen cappuccino.