louterlog

 Ochtendritueel.

Felix pruttelt in zijn bedje. Ik slaapwandel naar zijn kamertje en leg hem bij mij in bed. We liggen allebei op onze zij, buik aan buik. Half slaperig, een beetje hongerig huilend zoekt hij met zijn ogen nog dicht happend mijn borst. Als hij mijn borst te pakken heeft, schudt hij even als een jong hondje. Eerst drinkt hij gehaast en gulzig, maar na een paar minuten drinkt hij met diepe regelmatige teugen. Ik hoor hem zo luid slikken, dat het lijkt of hij reusachtige glazen achterin zijn keeltje gooit. Zijn handjes houden mijn borst vast. Hij ademt zwaar.

Na een kwartier laat hij mijn borst los, zijn ogen nog steeds gesloten. Hij rolt op zijn ruggetje, helemaal ontspannen, zijn armpjes omhoog langs zijn oren. Om zijn mond verschijnt een glimlach, zijn ogen nog steeds gesloten.

Na een minuut of wat gaan zijn ogen open. Hij lijkt wel dronken, met zijn ene oogje half open, de ander helemaal. Een druppel melk rolt van de hoek van zijn mond over zijn wang.

Ik leg hem nog niet terug in zijn bedje. Eerst nog een beetje geluk stelen. Ik glimlach en Felix lacht meteen terug. Een glimlach van oor tot oor, geluidloos. Zijn ogen lachen mee, R. zijn ogen. Hij trekt zijn knietjes op en probeert om te rollen. Hij begint te kraaien. Als ik urruh urruh zeg, doet hij me na. Ik klak met mijn tong, wat ook weer wordt beloond met de vriendelijkste glimlach die ik ken. Ik strijk hem zachtjes met de rug van mijn wijsvinger over zijn wangetjes. Weer die gulle glimlach.

Ik heb vandaag nog niets van betekenis gedaan en ben toch al overladen met lieve glimlachjes.