4/05/2005
Telefoongesprek met Oom Otto
- Dag oom Otto, hoe is het met u?
- Niet best, niet best. Het tochtte weer bij cafe Schuttevaer. Bij de eerste zonnestraal denkt iedereen dat het zomer is. Deuren open, bovenlichters open. Dus je zit overal op de tocht. Net als bij mij thuis. Dan laten de mensen de ramen openstaan op de gang en dan waai je weg.
Hoe is dat in jouw huis? Tocht het daar ook zo?
- Nee, wij hebben geen last van tocht.
- Maar jullie hebben wel een raar huis, toch? Sommige architecten zouden aan de tand gevoeld moeten worden. Als jullie de tijd hadden genomen, hadden jullie dit huis toch ook niet gekocht?
- Wij vinden het een fijn en mooi huis, oom Otto. Wij hebben geen spijt.
- Ja, jullie zijn onder druk gezet he? Die makelaars zijn daar zo gekwiekst in. Nu beslissen, er staan kopers in de rij...dat zeggen ze dan. Maar ondertussen staat er natuurlijk niemand in de rij voor zo'n huis, met al die trappen.
En er is ook geen ruime hal he. Vroeger hadden huizen een fijne entree, met een ruime hal. Een gang voor de trap. Bij jullie zit de trap in de kamer. En wat een smalle treetjes. Dat is dus gemaakt voor jonge mensen, maar niet voor ouderen. Man, wat zijn die treetjes smal, vooral in de hoeken. En zo'n scherpe bocht in de trap, het lijkt wel een wenteltrap. Dat is leuk voor in een sprookje, voor in een kasteel, maar niet als je elke dag de trap op moet. Hoe vaak ben je al gevallen?
- Ik ben nog niet gevallen.
- Natuurlijk, ik snap wel dat de architect ruimte wil besparen, want het is een smal huis, bijzonder smal. Hoeveel meter breed?
- Ons huis is 5,5 meter breed.
- Ja, net een pakhuis. Die architecten moeten ze eens de waarheid vertellen. Dat niemand op zo'n raar huis zit te wachten. Dat zal ze leren om het wat ruimer op te zetten. Nu is het allemaal zo'n gepriegel. Neem nu dat dakterras van jullie. Dat gebruik je toch nooit? Dat had veel beter onderdeel van de kamer kunnen zijn. Dan kun je je kont nog een beetje keren. Nu is het allemaal zo ieletjes. Of ze zouden de architect moeten verplichten om zelf in zo'n raar huis te gaan wonen.
- De architect van ons huis woont drie huizen verderop in haar eigen ontworpen huis.
- Haar huis? Is het een vrouw? Tsja.
En die balkons vallen ook al allemaal naar beneden. Er wordt niet meer degelijk gebouwd. Neem nu mijn appartementsgebouw. Iedereen zegt 'prachtig prachtig'. Ja, van buiten. Maar niemand vraagt zich af hoe het is om er te wonen.
- Hoe is het om er te wonen?
- Daar gaat het nu niet om. Daar wil ik helemaal niet op antwoorden. Wat een vragen stel je toch allemaal.
- Dag oom Otto, hoe is het met u?
- Niet best, niet best. Het tochtte weer bij cafe Schuttevaer. Bij de eerste zonnestraal denkt iedereen dat het zomer is. Deuren open, bovenlichters open. Dus je zit overal op de tocht. Net als bij mij thuis. Dan laten de mensen de ramen openstaan op de gang en dan waai je weg.
Hoe is dat in jouw huis? Tocht het daar ook zo?
- Nee, wij hebben geen last van tocht.
- Maar jullie hebben wel een raar huis, toch? Sommige architecten zouden aan de tand gevoeld moeten worden. Als jullie de tijd hadden genomen, hadden jullie dit huis toch ook niet gekocht?
- Wij vinden het een fijn en mooi huis, oom Otto. Wij hebben geen spijt.
- Ja, jullie zijn onder druk gezet he? Die makelaars zijn daar zo gekwiekst in. Nu beslissen, er staan kopers in de rij...dat zeggen ze dan. Maar ondertussen staat er natuurlijk niemand in de rij voor zo'n huis, met al die trappen.
En er is ook geen ruime hal he. Vroeger hadden huizen een fijne entree, met een ruime hal. Een gang voor de trap. Bij jullie zit de trap in de kamer. En wat een smalle treetjes. Dat is dus gemaakt voor jonge mensen, maar niet voor ouderen. Man, wat zijn die treetjes smal, vooral in de hoeken. En zo'n scherpe bocht in de trap, het lijkt wel een wenteltrap. Dat is leuk voor in een sprookje, voor in een kasteel, maar niet als je elke dag de trap op moet. Hoe vaak ben je al gevallen?
- Ik ben nog niet gevallen.
- Natuurlijk, ik snap wel dat de architect ruimte wil besparen, want het is een smal huis, bijzonder smal. Hoeveel meter breed?
- Ons huis is 5,5 meter breed.
- Ja, net een pakhuis. Die architecten moeten ze eens de waarheid vertellen. Dat niemand op zo'n raar huis zit te wachten. Dat zal ze leren om het wat ruimer op te zetten. Nu is het allemaal zo'n gepriegel. Neem nu dat dakterras van jullie. Dat gebruik je toch nooit? Dat had veel beter onderdeel van de kamer kunnen zijn. Dan kun je je kont nog een beetje keren. Nu is het allemaal zo ieletjes. Of ze zouden de architect moeten verplichten om zelf in zo'n raar huis te gaan wonen.
- De architect van ons huis woont drie huizen verderop in haar eigen ontworpen huis.
- Haar huis? Is het een vrouw? Tsja.
En die balkons vallen ook al allemaal naar beneden. Er wordt niet meer degelijk gebouwd. Neem nu mijn appartementsgebouw. Iedereen zegt 'prachtig prachtig'. Ja, van buiten. Maar niemand vraagt zich af hoe het is om er te wonen.
- Hoe is het om er te wonen?
- Daar gaat het nu niet om. Daar wil ik helemaal niet op antwoorden. Wat een vragen stel je toch allemaal.
