2/02/2005
Zanussi
De Verkerke-posters met de silhouetten van een man en een vrouw die langs de vloedlijn lopen. Hand in hand. Of haar hoofd lichtjes leunend op zijn schouder.
Of een zoenend stel, in zwart wit, zittend op een houten bankje met op de achtergrond de wolkenkrabbers van Manhatten. Nee, nog liever een een stationshal, waar zij uit de net gearriveerde trein stapt -zie je de stoom nog- en hij haar optilt bij haar middel en rondzwiert.
Dat is romantiek.
Dan ik.
Met 17 jaar, maar toen zei ik nog liever 'bijna 18', ging ik studeren en op kamers wonen. Ik deed mee aan alle introductieprogramma's, kennismakingsrondes en -groepjes. Op zo'n introductie-kampeerweekend leerde ik R. kennen.
We kampeerden in de nabijheid van een klein dorpje aan een plas, op een onbeschut grasveld. Dat weekend in het najaar van 1988 was het noodweer. Hoosbui na hoosbui. Storm. De grote legertent werd weggeblazen en het veldje stond na een halve dag blank.
We pakten onze natte kleren en natte tenten in en liepen in onze doorweekte schoenen naar het enige cafe van het dorp. De plaatselijke ijskastendealer had medelijden met ons en bood zijn showroom ter overnachting aan. We drapeerden onze halfnatte slaapzakken tussen de ijskasten en koelvriescombinaties.
Daar, liggend op het beton tussen de ijskasten, onder de lichtbak van Zanussi, gaf ik R. de eerste kus.
Pril geluk onder de Zanussi maan. Kom daar maar eens om bij Verkerke-posters.
De Verkerke-posters met de silhouetten van een man en een vrouw die langs de vloedlijn lopen. Hand in hand. Of haar hoofd lichtjes leunend op zijn schouder.
Of een zoenend stel, in zwart wit, zittend op een houten bankje met op de achtergrond de wolkenkrabbers van Manhatten. Nee, nog liever een een stationshal, waar zij uit de net gearriveerde trein stapt -zie je de stoom nog- en hij haar optilt bij haar middel en rondzwiert.
Dat is romantiek.
Dan ik.
Met 17 jaar, maar toen zei ik nog liever 'bijna 18', ging ik studeren en op kamers wonen. Ik deed mee aan alle introductieprogramma's, kennismakingsrondes en -groepjes. Op zo'n introductie-kampeerweekend leerde ik R. kennen.
We kampeerden in de nabijheid van een klein dorpje aan een plas, op een onbeschut grasveld. Dat weekend in het najaar van 1988 was het noodweer. Hoosbui na hoosbui. Storm. De grote legertent werd weggeblazen en het veldje stond na een halve dag blank.
We pakten onze natte kleren en natte tenten in en liepen in onze doorweekte schoenen naar het enige cafe van het dorp. De plaatselijke ijskastendealer had medelijden met ons en bood zijn showroom ter overnachting aan. We drapeerden onze halfnatte slaapzakken tussen de ijskasten en koelvriescombinaties.
Daar, liggend op het beton tussen de ijskasten, onder de lichtbak van Zanussi, gaf ik R. de eerste kus.
Pril geluk onder de Zanussi maan. Kom daar maar eens om bij Verkerke-posters.
