<$BlogRSDUrl$>

2/18/2005

 
Postuum verliefd

Er was een tijd dat ik zondagen voor hem thuisbleef. Pas na 'een dik uur Ischa' op de radio verliet ik mijn zolderkamertje in het studentenhuis. Ik kende toen (1988-1993) niemand die hem ook briljant vond. Als ik weleens iemand wist te verleiden tot het meeluisteren naar zijn radioprogramma, haakte men na tien minuten af. Men vond hem te schreeuwerig, te dominant, met te weinig respect voor de gasten. Ik vond hem scherp, adrem, geestig.
En was heimelijk verliefd.

Zijn 10e sterfdag bracht nog iets goeds: herhalingen op t.v. en radio van zijn programma's en interviews met familieleden en met zijn vrouwen. Veel vrouwen. Ik bleek niet de enige aanbidster van die dikke man met het scheve gezicht te zijn.

Hem deze dagen weer zo vaak te horen en te zien deed me zijn boeken weer eens uit de kast pakken.
Prompt voelde ik het weer kriebelen. Postuum verliefd, als dat kan.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?