1/25/2005
Want?
De grootste haantjes uit mijn vakgebied hadden zich verzameld op de tweemaandelijkse vergadering. Het is zaak om in drie zinnen zo effectief mogelijk impressie-management te doen. Drie regels voor impressie-management:
1. Voornamen. Je noemt alle vakbroeders consequent alleen bij de voornaam.
2. Kennissen. Laten vallen dat je gisteren nog bij Arthur op bezoek was, bijvoorbeeld (Arthur Doctors-van Leeuwen); of dat je dit even checkt bij Wim volgende week (Wim Kok) en dat je Morris (Tabaksblat) wel even zult bellen om dit op te lossen.
3. Roddel. Op zijn minst moet je één nieuwtje of smeuige roddel hebben over je vakbroeders, van voorbije tijden of iets recents. Het liefst tongue in cheek als die persoon toch ter sprake komt. 'Je hebt zeker al wel gehoord van Peters benoeming?'
Gisteren zag ik nog een vierde gedragsregel in opkomst. De haantjes interrumpeerde elkaar de hele tijd met het woordje 'want?' Dat gaat als volgt.
Het haantje naast me hield een gloedvol betoog waarom het nodig was om nieuwe leden te aquireren. Hij onderstreepte de afronding van zijn verhaal nog eens met een echt einde: 'en zo kunnen we blijvend investeren, groeien en bloeien.'
'Want?' was de snelle reactie van de voorzitter.
De intonatie is belangrijk. Die moet adrem, licht verwijtend en vragend zijn.
Mij overkwam het gisteren ook tweemaal en ik moest mij best doen mezelf te hernemen.
Je denkt een genuanceerd uitgebalanceerd verhaal met clou te vertellen. Op het moment dat je trots en vervuld je punt zet achter je betoog, hoor je met nadruk:
'Want?'
Alsof je verhaal niet de moeite waard was, niet voor zichzelf spreekt.
Ik zag gisteravond door de driedelige pakken gorilla' s zitten die zichzelf op de bast slaan ter imponering van hun soortgenoten. Na 12.000 jaar eten wij er een zacht broodje kaas bij en zeggen we licht verwijtend 'want?'.
Ik weet zeker, dit wordt regel 4 van impressiemanagement.
De grootste haantjes uit mijn vakgebied hadden zich verzameld op de tweemaandelijkse vergadering. Het is zaak om in drie zinnen zo effectief mogelijk impressie-management te doen. Drie regels voor impressie-management:
1. Voornamen. Je noemt alle vakbroeders consequent alleen bij de voornaam.
2. Kennissen. Laten vallen dat je gisteren nog bij Arthur op bezoek was, bijvoorbeeld (Arthur Doctors-van Leeuwen); of dat je dit even checkt bij Wim volgende week (Wim Kok) en dat je Morris (Tabaksblat) wel even zult bellen om dit op te lossen.
3. Roddel. Op zijn minst moet je één nieuwtje of smeuige roddel hebben over je vakbroeders, van voorbije tijden of iets recents. Het liefst tongue in cheek als die persoon toch ter sprake komt. 'Je hebt zeker al wel gehoord van Peters benoeming?'
Gisteren zag ik nog een vierde gedragsregel in opkomst. De haantjes interrumpeerde elkaar de hele tijd met het woordje 'want?' Dat gaat als volgt.
Het haantje naast me hield een gloedvol betoog waarom het nodig was om nieuwe leden te aquireren. Hij onderstreepte de afronding van zijn verhaal nog eens met een echt einde: 'en zo kunnen we blijvend investeren, groeien en bloeien.'
'Want?' was de snelle reactie van de voorzitter.
De intonatie is belangrijk. Die moet adrem, licht verwijtend en vragend zijn.
Mij overkwam het gisteren ook tweemaal en ik moest mij best doen mezelf te hernemen.
Je denkt een genuanceerd uitgebalanceerd verhaal met clou te vertellen. Op het moment dat je trots en vervuld je punt zet achter je betoog, hoor je met nadruk:
'Want?'
Alsof je verhaal niet de moeite waard was, niet voor zichzelf spreekt.
Ik zag gisteravond door de driedelige pakken gorilla' s zitten die zichzelf op de bast slaan ter imponering van hun soortgenoten. Na 12.000 jaar eten wij er een zacht broodje kaas bij en zeggen we licht verwijtend 'want?'.
Ik weet zeker, dit wordt regel 4 van impressiemanagement.
