12/28/2004
Vinkjes
Het was vanochtend fijn om naar mijn werk te gaan. Ik voelde niet eens lichte tegenzin. Gewoon alleen maar zin om te werken. Dat overkomt me niet elke dag.
Een handvol collega's is verdeeld over het grote gebouw, dat een paar graden lager wordt gestookt dan anders (dat dan weer wel). Mijn collega's zijn opgeruimd. De gesprekken onder de lunch en koffie zijn ongewoon persoonlijk en vrolijk.
Ik werk lange lijsten af met taken die mij al het hele jaar tegenstaan. Nu, ver over de houdbaarheidsdatum, dulden ze echt geen uitstel meer. En anders dan die afgelopen 51 weken, voer ik die taken dus gewoon uit. Het blijken taken van een uur, soms van een kwartier. Heb ik daar nu die weken omheen gedraaid?
Op naar het volgende vinkje.
Het was vanochtend fijn om naar mijn werk te gaan. Ik voelde niet eens lichte tegenzin. Gewoon alleen maar zin om te werken. Dat overkomt me niet elke dag.
Een handvol collega's is verdeeld over het grote gebouw, dat een paar graden lager wordt gestookt dan anders (dat dan weer wel). Mijn collega's zijn opgeruimd. De gesprekken onder de lunch en koffie zijn ongewoon persoonlijk en vrolijk.
Ik werk lange lijsten af met taken die mij al het hele jaar tegenstaan. Nu, ver over de houdbaarheidsdatum, dulden ze echt geen uitstel meer. En anders dan die afgelopen 51 weken, voer ik die taken dus gewoon uit. Het blijken taken van een uur, soms van een kwartier. Heb ik daar nu die weken omheen gedraaid?
Op naar het volgende vinkje.
