<$BlogRSDUrl$>

11/26/2004

 
Mislukt

Na stilte van een een maand of tien belde ze.

- ...en toen stond ik daar te wachten op mijn zoon. Terwijl ik achter het schoolhek stond, keek ik rond en zag de andere moeders. En ik dacht: wat een stomme wijven hier allemaal, wat een trutten. En opeens drong het tot me door: ik ben mislukt. Mijn leven is mislukt.
Ik wist wel dat mijn vriendschappen opportunistisch waren. Ik ben allang blij dat ik een beetje aanspraak heb, en dat ik op hun kinderen pas als zij ook een keer op die van mij passen. En dan denk je: als mijn kinderen het naar hun zin hebben, och, dan klets ik wel wat met zo'n vrouw. Maar opeens staat het me zo tegen, het staat me zo ontzettend tegen, dat domme geklets....
En ze worden ook steeds truttiger. En rechtser. En racistischer, die stomme boetiek-kutten. Mijn ogen zijn geopend na de moord op Theo van Gogh. Wat die stomme koeien dan allemaal zeggen...
Maar dat ik denk dat ik beter ben dan de rest, dat is eigenlijk nog veel treuriger

This page is powered by Blogger. Isn't yours?