11/16/2004
Hotel de Paris
R. kwam zondagochtend aan na een dikke week Nigeria. We hadden net voldoende tijd voor een kus en een kop koffie, en oja, om Lena over te dragen, en toen stapte ik op de trein naar Parijs. Niet voor pleasure, laat staan romantiek, maar voor business. Dus mocht ik business klas reizen, wat mij zelden overkomt.
De Thalys zoefde geruisloos. Ik had nog wat werk in mijn tas zitten, maar toen ik eenmaal diep was weggezakt in de eerste klas fauteuil, was de roman toch aanlokkelijker. In Parijs wachtte een taxichauffeur op mij. Een dikke zwarte man met een chauffeurspet. Hij liep mank, maar ik kon hem met moeite bijhouden. Hij hield de deur van de taxi galant voor me open, nog zo'n voorrecht van 1e klas reizen. Met verbazingwekkend gemak liet ik me de luxe aanleunen.
De aankomst bij het hotel bracht me weer met beide benen op de grond. Ik was maar een universiteitsjuf, waar zuinig werd omgegaan met publieke middelen. Ik sliep in een hok waarin -behalve het dikke tapijt- alles plastic-achtig was.
De gordijnen glommen en stonden stijf van een plastic goedje. Als sprei was een soort dekzeiltje gespannen. Het behang weerkaatse het licht van plastic-heid.
Wat een treurnis, om hier 's avonds in mijn eentje te arriveren in een afwasbare kamer. Alles was erop gericht om ook mijn sporen zo snel mogelijk te kunnen uitwissen.
R. kwam zondagochtend aan na een dikke week Nigeria. We hadden net voldoende tijd voor een kus en een kop koffie, en oja, om Lena over te dragen, en toen stapte ik op de trein naar Parijs. Niet voor pleasure, laat staan romantiek, maar voor business. Dus mocht ik business klas reizen, wat mij zelden overkomt.
De Thalys zoefde geruisloos. Ik had nog wat werk in mijn tas zitten, maar toen ik eenmaal diep was weggezakt in de eerste klas fauteuil, was de roman toch aanlokkelijker. In Parijs wachtte een taxichauffeur op mij. Een dikke zwarte man met een chauffeurspet. Hij liep mank, maar ik kon hem met moeite bijhouden. Hij hield de deur van de taxi galant voor me open, nog zo'n voorrecht van 1e klas reizen. Met verbazingwekkend gemak liet ik me de luxe aanleunen.
De aankomst bij het hotel bracht me weer met beide benen op de grond. Ik was maar een universiteitsjuf, waar zuinig werd omgegaan met publieke middelen. Ik sliep in een hok waarin -behalve het dikke tapijt- alles plastic-achtig was.
De gordijnen glommen en stonden stijf van een plastic goedje. Als sprei was een soort dekzeiltje gespannen. Het behang weerkaatse het licht van plastic-heid.
Wat een treurnis, om hier 's avonds in mijn eentje te arriveren in een afwasbare kamer. Alles was erop gericht om ook mijn sporen zo snel mogelijk te kunnen uitwissen.
