10/19/2004
Schatjes
De studenten hielden in groepjes van twee of drie een korte presentatie. Als laatste was de Spaanse groep aan de beurt. Gedrieen namen ze plaats voor het schoolboord. De mollige Catelaan nam het woord en de twee groepsgenoten verscholen zich half achter hem, wat mij deed denken aan een middelbareschool dansje.
De Spanjaard sprak met een slissende 's', en om de drie woorden vroeg hij aan zijn groepsgenoten: 'Come se dice en ingles?' , wat door zijn medestudente werd beantwoord met gegiechel.
Het was een estafette-presentatie. Na vijf zinnen nam de tweede jongen, een magere jongen met een vlasbaardje, het over. Hij zei niet veel, maar tekende met grote precisie Spanje op het Whiteboard. Het was een priegeltekening, waarin hij allerhande iconen kwijtwilde: ^^ voor bergen, kleurtjes voor de politieke voorkeur van een regio, rivieren, pijpleidingen, provinciegrenzen. Bij dit precisiekwarwei veegde hij per ongeluk met de muis van zijn hand over de zuidelijke provincies en heel Spanje werd een roze brij.
Na deze visuele adstructie sprong het meisje in. Ze had mooie dikke haren en een heupbroek die zo laag zat, dat ik vermoed dat ze helemaal geen onderbroek aan kon hebben. Haar stem was whiskey-hees en ze glimlachte veel.
Ik had geen woord kunnen volgen, maar aan haar intonatie merkte ik dat hun stukje snel ten einde zou zijn. Aan juf Louter nu de taak om toch wat streng te zijn, want hun presentatie was slecht bij vergeleken de anderen. Ik sprak hen toe, en zij glimlachten terug.
De studenten hielden in groepjes van twee of drie een korte presentatie. Als laatste was de Spaanse groep aan de beurt. Gedrieen namen ze plaats voor het schoolboord. De mollige Catelaan nam het woord en de twee groepsgenoten verscholen zich half achter hem, wat mij deed denken aan een middelbareschool dansje.
De Spanjaard sprak met een slissende 's', en om de drie woorden vroeg hij aan zijn groepsgenoten: 'Come se dice en ingles?' , wat door zijn medestudente werd beantwoord met gegiechel.
Het was een estafette-presentatie. Na vijf zinnen nam de tweede jongen, een magere jongen met een vlasbaardje, het over. Hij zei niet veel, maar tekende met grote precisie Spanje op het Whiteboard. Het was een priegeltekening, waarin hij allerhande iconen kwijtwilde: ^^ voor bergen, kleurtjes voor de politieke voorkeur van een regio, rivieren, pijpleidingen, provinciegrenzen. Bij dit precisiekwarwei veegde hij per ongeluk met de muis van zijn hand over de zuidelijke provincies en heel Spanje werd een roze brij.
Na deze visuele adstructie sprong het meisje in. Ze had mooie dikke haren en een heupbroek die zo laag zat, dat ik vermoed dat ze helemaal geen onderbroek aan kon hebben. Haar stem was whiskey-hees en ze glimlachte veel.
Ik had geen woord kunnen volgen, maar aan haar intonatie merkte ik dat hun stukje snel ten einde zou zijn. Aan juf Louter nu de taak om toch wat streng te zijn, want hun presentatie was slecht bij vergeleken de anderen. Ik sprak hen toe, en zij glimlachten terug.
