10/07/2004
Hij doet het nog
Inmiddels ben ik 'in mijn 15e week.' Zwangerschap wordt, anders dan prille relaties, ziektes en dood, geteld in weken. Een zwangerschap is dus niet 9 maanden, maar 40 weken.
Mijn buik groeit, evenals mijn borsten, maar verder merk ik niets van die zwangerschap. Soms denk ik, nee vaak vrees ik dat het kindje (de foetus moet je nog zeggen) allang levenloos is. Ik voel 'm niet schoppen en draaien, hoe kan ik dan weten dat alles goed is? Het friemeltje in mijn buik is nu een centimeter of tien lang, en weegt 50 gram. Het is logisch dat ik nog niets voel, want een zwembeweging in het vruchtwater met van die iele beentjes haalt natuurlijk niets uit. Dat zegt mijn verstand als het de boekjes napraat. Maar mijn gevoel zegt dat ik allang iets zou moeten voelen en dat het vast allemaal niet goed is.
Gisteren mocht ik weer naar de verloskundige. Ze zette het apparaatje op mijn buik en op het scherm zag ik een levenloos lichaampje. Het was er wel, maar het bewoog niet. 'Hij is dood, zie nu wel'.
'Dat ziet er mooi uit', zei de verloskundige. 'Kijk, daar zie je het hartje kloppen'.
Opluchting. Prompt zag ik de beentjes bewegen. Hij doet het nog.
Inmiddels ben ik 'in mijn 15e week.' Zwangerschap wordt, anders dan prille relaties, ziektes en dood, geteld in weken. Een zwangerschap is dus niet 9 maanden, maar 40 weken.
Mijn buik groeit, evenals mijn borsten, maar verder merk ik niets van die zwangerschap. Soms denk ik, nee vaak vrees ik dat het kindje (de foetus moet je nog zeggen) allang levenloos is. Ik voel 'm niet schoppen en draaien, hoe kan ik dan weten dat alles goed is? Het friemeltje in mijn buik is nu een centimeter of tien lang, en weegt 50 gram. Het is logisch dat ik nog niets voel, want een zwembeweging in het vruchtwater met van die iele beentjes haalt natuurlijk niets uit. Dat zegt mijn verstand als het de boekjes napraat. Maar mijn gevoel zegt dat ik allang iets zou moeten voelen en dat het vast allemaal niet goed is.
Gisteren mocht ik weer naar de verloskundige. Ze zette het apparaatje op mijn buik en op het scherm zag ik een levenloos lichaampje. Het was er wel, maar het bewoog niet. 'Hij is dood, zie nu wel'.
'Dat ziet er mooi uit', zei de verloskundige. 'Kijk, daar zie je het hartje kloppen'.
Opluchting. Prompt zag ik de beentjes bewegen. Hij doet het nog.
