9/03/2004
Wij humden
Eelco kwam net iets te laat binnenlopen. In een houding die haast moest uitdrukken, installeerde hij zich aan de vergadertafel. 'Sorry boys, ik had nog een bespreking met de hoogste baas. Ik zei nog dat ik eerder weg moest, maar ja, je kent hem hè.' Hij ordende zijn papieren, wreef in zijn handen en ging op het puntje van zijn stoel zitten. Gretig keek hij om zich heen.
'Zo, de hoogste baas?', hapte de ietwat sukkelige voorzitter.
'Ja jongen, hou op. Hij vroeg me hoe het zat met dat beleid, je weet wel X. Hij zei dat het zo en zo zat, maar toen zei ik: in zo'n situatie zijn altijd drie aspecten van belang. Ten eerste dat je er tijdig mee begint, niet dralen, maar aanpakken, schouders eronder en buffelen. Ten tweede dat je een duidelijke scheiding maakt tussen zwart en wit. Zwart moet je onmiddelijk afstraffen. Het maakt niet uit om wie het gaat. Genadeloos moet je zijn. Duidelijkheid scheppen, daar gaat het om. En dat grijze gebied moet je later maar uitzoeken. En ten derde moet je nooit de discussie aangaan, want dat verlies je. Gewoon zeggen: zo zit het en niet anders. En als je het er niet mee eens bent, ga je maar naar mijn baas.' Hij liet een stilte vallen.
Ik snapte er niets van, maar de rest van de boys knikte begrijpend.
'Maar goed jongens, ik heb jullie al te lang opgehouden, waarvoor excuses. Hé, hoe staat het met ons project? Ik wil even zeggen dat ik er ontzettend veel zin in heb. Het wordt echt heel gaaf, dat weet ik zeker. Ik zei net nog tegen mijn baas: van dit project zul je nog horen en hij zag het ook helemaal zitten. Hélemaal.'
'Ja, we waren net een rondje aan het maken', zei de schuchtere voorzitter. 'Iedereen geeft aan wat de stand van zaken is.'
'Nou', zei Eelco, 'laten we dat nou niet doen. We hebben structuur nodig. Mag ik op het whiteboard schrijven? Geef mij eens de viltstift, dan maak ik een lijstje op het whiteboard. Vinden jullie dat goed jongens?'
Wij knikten gelaten.
'Kijk, zonder lijstjes blijven we in rondjes praten. Dan zitten we hier driekwartier en dan weten we nog niet wie wat moet doen. Dat is niet professioneel. Bij mijn vorige werkgever zei ik altijd: de notulist is key voor het project. Wie schrijft, bepaalt. Ja toch jongens?'
Wij humden, hij schreef.
Eelco kwam net iets te laat binnenlopen. In een houding die haast moest uitdrukken, installeerde hij zich aan de vergadertafel. 'Sorry boys, ik had nog een bespreking met de hoogste baas. Ik zei nog dat ik eerder weg moest, maar ja, je kent hem hè.' Hij ordende zijn papieren, wreef in zijn handen en ging op het puntje van zijn stoel zitten. Gretig keek hij om zich heen.
'Zo, de hoogste baas?', hapte de ietwat sukkelige voorzitter.
'Ja jongen, hou op. Hij vroeg me hoe het zat met dat beleid, je weet wel X. Hij zei dat het zo en zo zat, maar toen zei ik: in zo'n situatie zijn altijd drie aspecten van belang. Ten eerste dat je er tijdig mee begint, niet dralen, maar aanpakken, schouders eronder en buffelen. Ten tweede dat je een duidelijke scheiding maakt tussen zwart en wit. Zwart moet je onmiddelijk afstraffen. Het maakt niet uit om wie het gaat. Genadeloos moet je zijn. Duidelijkheid scheppen, daar gaat het om. En dat grijze gebied moet je later maar uitzoeken. En ten derde moet je nooit de discussie aangaan, want dat verlies je. Gewoon zeggen: zo zit het en niet anders. En als je het er niet mee eens bent, ga je maar naar mijn baas.' Hij liet een stilte vallen.
Ik snapte er niets van, maar de rest van de boys knikte begrijpend.
'Maar goed jongens, ik heb jullie al te lang opgehouden, waarvoor excuses. Hé, hoe staat het met ons project? Ik wil even zeggen dat ik er ontzettend veel zin in heb. Het wordt echt heel gaaf, dat weet ik zeker. Ik zei net nog tegen mijn baas: van dit project zul je nog horen en hij zag het ook helemaal zitten. Hélemaal.'
'Ja, we waren net een rondje aan het maken', zei de schuchtere voorzitter. 'Iedereen geeft aan wat de stand van zaken is.'
'Nou', zei Eelco, 'laten we dat nou niet doen. We hebben structuur nodig. Mag ik op het whiteboard schrijven? Geef mij eens de viltstift, dan maak ik een lijstje op het whiteboard. Vinden jullie dat goed jongens?'
Wij knikten gelaten.
'Kijk, zonder lijstjes blijven we in rondjes praten. Dan zitten we hier driekwartier en dan weten we nog niet wie wat moet doen. Dat is niet professioneel. Bij mijn vorige werkgever zei ik altijd: de notulist is key voor het project. Wie schrijft, bepaalt. Ja toch jongens?'
Wij humden, hij schreef.
