9/22/2004
Testing testing, one two
Over mijn prille zwangerschap wilde ik niet bloggen in media res. Zulke gebeurtenissen bloggen comfortabeler als je -het liefst- het slot al kent, of tenminste het vervolg. Nu, drie maanden later, kan ik verhalen over het begin.
Ik vermoedde al vrij snel dat ik in verwachting was. (Ik houd niet van het woord ' zwanger', sinds een oud-collega zei: 'Zwanger? Mijn vrouw? Bah! Zeugen zijn zwanger. Vrouwen zijn in verwachting'). Ik meende iets in mijn buik te voelen dat er wel of niet was en ik had het idee dat al mijn bh's opeens aan de krappe kant waren, al een week na de bevruchting, een idee dat volgens de biologie boekjes toch meer op de vrouwelijke verbeelding dan op biologische processen in het vrouwelijk lichaam berust.
Verbeelding of niet, ik wist het. Die donderdag zou het met harde feiten bevestigd kunnen worden. Voor de niet-weters: op de eerste dag 'over tijd' kun je namelijk een zwangerschapstest doen.
Maar ik kon niet wachten tot donderdag. Op zondagavond, nog vier dagen voordat ik 'over tijd' zou zijn, haalde ik een test uit de verpakking. Die test lag al twee jaar in het medicijnkastje, toen ik een duo pak zwangerschapstesten had gekocht, maar slechts 1 test nodig had gehad om het resultaat zeker te weten. De gebruiksaanwijzing vermeldde duidelijk dat het pas zin had om te testen op je eerste dag over tijd.
Zondagavond, alleen op de badkamer. Ik wist dat het geen zin zou hebben om nu de test te doen, maar ik kon het niet laten. Plassen. Een minuut wachten tot de lijntjes verschijnen. Een lijntje is niet zwanger, twee lijntjes is wel zwanger. Geen lijntje betekent dat de test is mislukt.
In het licht van de Praxis-badkamer plafoniere verscheen al snel het eerste lijntje, met heel misschien iets wat mogelijk op een tweede lijntje zou kunnen duiden. Een schaduw van het dunste priegellijntje, een magere eerste schets van Giacometti. Of was er toch niets?
Ik hield de test vervolgens in het schijnsel van een neonlamp. Nu deden mijn ogen pijn van de lamp en zag ik helemaal geen lijntje meer, alleen nog maar een grijze stip. Was er nu een tweede lijntje of niet? Ik nam mezelf voor om gewoon te wachten tot donderdag. Dit had geen zin, dat was nu wel duidelijk.
Maandagochtend ging ik naar de winkel om nog 2 testen Etos huismerk te kopen. Ik plaste op het staafje en wachtte een minuut. Een onzichtbare spirograaf trok het eerste lijntje. En was het nu gezichtsbedrog of verscheen daar nog een lijntje? Ik liep met het staafje naar het raam om het resultaat bij daglicht te kunnen aflezen. Was het nu wel of was het nu niet? Wilde ik wat zien of was het er echt? Ik kon maar beter even wachten tot donderdag, want nu testen leverde toch maar onbetrouwbare resultaten op.
Ik moest nog boodschappen doen en overwoog een test van een ander merk te kopen, dat misschien duidelijker was in het zetten van zijn tweede streepje.
Het had iets dwangmatigs: ik wist dat het geen zin had, en toch liep ik de Trekpleister binnen. Ik hield mezelf nog voor dat ik de test nu wel kocht, maar dat ik 'm pas donderdag zou uitvoeren. Maandag aan het einde van de middag haalde ik die nieuwe test uit de verpakking en voerde nogmaals dezelfde handeling uit. Dit keer was er toch wel een bibberlijntje hoor. Een heel dun miezerig lijntje, dat wel, maar het was een streepje, volgens mij, toch, als je heel goed keek? Helemaal zeker kon ik nog steeds niet zijn want de afdruk was zo vaag dat hij ook wel eens alleen in mijn wensbeeld kon bestaan.
Met dit iele lijntje durfde ik R. niet blij te maken, bang hem een kat in de zak in plaats van een baby in de buik te beloven. Ik bekeek de oogst staafjes en sticks van vandaag en hield alle venstertjes nogmaals in het licht. Nee, voor een lijntje in de wiskundige zin van het woord, was het allemaal toch echt te vaag. Of niet?
Ik had het niet gepland, maar toen ik die andere test uit de duoverpakking zag liggen op de rand van het bad voerde ik 's avond nog een test uit. Het tweede lijntje was nu een blauwe streep zoals die door een rechtshandige met links wordt getrokken: onzeker, maar onmiskenbaar een poging tot een lijntje, hoe iel ook.
Intens tevreden was ik. Ik wilde zeggen 'vervuld', maar dat was het niet. Eerder trots, hoewel het geen prestatie is.
'Je wordt weer vader', oefende ik stil, terwijl ik voor het eerst deze dag niet meer fantaseerde over lijntjes maar over baby's.
Over mijn prille zwangerschap wilde ik niet bloggen in media res. Zulke gebeurtenissen bloggen comfortabeler als je -het liefst- het slot al kent, of tenminste het vervolg. Nu, drie maanden later, kan ik verhalen over het begin.
Ik vermoedde al vrij snel dat ik in verwachting was. (Ik houd niet van het woord ' zwanger', sinds een oud-collega zei: 'Zwanger? Mijn vrouw? Bah! Zeugen zijn zwanger. Vrouwen zijn in verwachting'). Ik meende iets in mijn buik te voelen dat er wel of niet was en ik had het idee dat al mijn bh's opeens aan de krappe kant waren, al een week na de bevruchting, een idee dat volgens de biologie boekjes toch meer op de vrouwelijke verbeelding dan op biologische processen in het vrouwelijk lichaam berust.
Verbeelding of niet, ik wist het. Die donderdag zou het met harde feiten bevestigd kunnen worden. Voor de niet-weters: op de eerste dag 'over tijd' kun je namelijk een zwangerschapstest doen.
Maar ik kon niet wachten tot donderdag. Op zondagavond, nog vier dagen voordat ik 'over tijd' zou zijn, haalde ik een test uit de verpakking. Die test lag al twee jaar in het medicijnkastje, toen ik een duo pak zwangerschapstesten had gekocht, maar slechts 1 test nodig had gehad om het resultaat zeker te weten. De gebruiksaanwijzing vermeldde duidelijk dat het pas zin had om te testen op je eerste dag over tijd.
Zondagavond, alleen op de badkamer. Ik wist dat het geen zin zou hebben om nu de test te doen, maar ik kon het niet laten. Plassen. Een minuut wachten tot de lijntjes verschijnen. Een lijntje is niet zwanger, twee lijntjes is wel zwanger. Geen lijntje betekent dat de test is mislukt.
In het licht van de Praxis-badkamer plafoniere verscheen al snel het eerste lijntje, met heel misschien iets wat mogelijk op een tweede lijntje zou kunnen duiden. Een schaduw van het dunste priegellijntje, een magere eerste schets van Giacometti. Of was er toch niets?
Ik hield de test vervolgens in het schijnsel van een neonlamp. Nu deden mijn ogen pijn van de lamp en zag ik helemaal geen lijntje meer, alleen nog maar een grijze stip. Was er nu een tweede lijntje of niet? Ik nam mezelf voor om gewoon te wachten tot donderdag. Dit had geen zin, dat was nu wel duidelijk.
Maandagochtend ging ik naar de winkel om nog 2 testen Etos huismerk te kopen. Ik plaste op het staafje en wachtte een minuut. Een onzichtbare spirograaf trok het eerste lijntje. En was het nu gezichtsbedrog of verscheen daar nog een lijntje? Ik liep met het staafje naar het raam om het resultaat bij daglicht te kunnen aflezen. Was het nu wel of was het nu niet? Wilde ik wat zien of was het er echt? Ik kon maar beter even wachten tot donderdag, want nu testen leverde toch maar onbetrouwbare resultaten op.
Ik moest nog boodschappen doen en overwoog een test van een ander merk te kopen, dat misschien duidelijker was in het zetten van zijn tweede streepje.
Het had iets dwangmatigs: ik wist dat het geen zin had, en toch liep ik de Trekpleister binnen. Ik hield mezelf nog voor dat ik de test nu wel kocht, maar dat ik 'm pas donderdag zou uitvoeren. Maandag aan het einde van de middag haalde ik die nieuwe test uit de verpakking en voerde nogmaals dezelfde handeling uit. Dit keer was er toch wel een bibberlijntje hoor. Een heel dun miezerig lijntje, dat wel, maar het was een streepje, volgens mij, toch, als je heel goed keek? Helemaal zeker kon ik nog steeds niet zijn want de afdruk was zo vaag dat hij ook wel eens alleen in mijn wensbeeld kon bestaan.
Met dit iele lijntje durfde ik R. niet blij te maken, bang hem een kat in de zak in plaats van een baby in de buik te beloven. Ik bekeek de oogst staafjes en sticks van vandaag en hield alle venstertjes nogmaals in het licht. Nee, voor een lijntje in de wiskundige zin van het woord, was het allemaal toch echt te vaag. Of niet?
Ik had het niet gepland, maar toen ik die andere test uit de duoverpakking zag liggen op de rand van het bad voerde ik 's avond nog een test uit. Het tweede lijntje was nu een blauwe streep zoals die door een rechtshandige met links wordt getrokken: onzeker, maar onmiskenbaar een poging tot een lijntje, hoe iel ook.
Intens tevreden was ik. Ik wilde zeggen 'vervuld', maar dat was het niet. Eerder trots, hoewel het geen prestatie is.
'Je wordt weer vader', oefende ik stil, terwijl ik voor het eerst deze dag niet meer fantaseerde over lijntjes maar over baby's.
