9/29/2004
Idyllisch
Lena liet zich geduldig haar schoenen en jasje aantrekken. 'Buiten, buiten'. Haar blonde haren krulden op de kraag van haar roze jasje. Haar handjes aaiden zichzelf over haar hoofdje op zoek naar de de twee staartjes die ik had gemaakt. Als ze met haar handje het elastiekje voelde, zei ze: 'mooi'. En ik zeg dan altijd, ook nu weer: 'Heel mooi Lena. Je hebt heel mooie staartjes', waarop zij nogmaals zegt: 'mooi', terwijl ze aan haar staartjes frunnikt.
Ik gaf haar een zak met oud brood in haar ene handje en nam haar andere handje in mijn hand. Het is één van die momenten waarop ik me heel erg moeder voel: hand in handje met mijn dochter.
'Kom, we gaan naar buiten, de eendjes voeren.' Lena straalt. 'Kwak kwak'. Ons huis ligt aan de binnenhaven en we zijn zo bij de kade. We installeren ons. Ik ga zitten en neem Lena op schoot. Lena opent de broodzak en kijkt zo blij en verwachtingsvol alsof het een mega-event is. Niks efteling, niks ballenbak of Blijdorp. Bij mamma op schoot om de eendjes te voeren, dat is pas wat.
Terwijl we het brood naar de eendjes gooien, wijst ze met haar mollige vingertje naar links. 'Kijk, Kijk!' Ik zie niets en zeg nog dat dáár de eendjes zijn, niet links van haar. 'Poes! Maauw'. Ik kijk nog eens en zie een vette rat op enige meters afstand.
Lena had gelijk. Eendjes voeren in Rotterdam Zuid is een event.
Lena liet zich geduldig haar schoenen en jasje aantrekken. 'Buiten, buiten'. Haar blonde haren krulden op de kraag van haar roze jasje. Haar handjes aaiden zichzelf over haar hoofdje op zoek naar de de twee staartjes die ik had gemaakt. Als ze met haar handje het elastiekje voelde, zei ze: 'mooi'. En ik zeg dan altijd, ook nu weer: 'Heel mooi Lena. Je hebt heel mooie staartjes', waarop zij nogmaals zegt: 'mooi', terwijl ze aan haar staartjes frunnikt.
Ik gaf haar een zak met oud brood in haar ene handje en nam haar andere handje in mijn hand. Het is één van die momenten waarop ik me heel erg moeder voel: hand in handje met mijn dochter.
'Kom, we gaan naar buiten, de eendjes voeren.' Lena straalt. 'Kwak kwak'. Ons huis ligt aan de binnenhaven en we zijn zo bij de kade. We installeren ons. Ik ga zitten en neem Lena op schoot. Lena opent de broodzak en kijkt zo blij en verwachtingsvol alsof het een mega-event is. Niks efteling, niks ballenbak of Blijdorp. Bij mamma op schoot om de eendjes te voeren, dat is pas wat.
Terwijl we het brood naar de eendjes gooien, wijst ze met haar mollige vingertje naar links. 'Kijk, Kijk!' Ik zie niets en zeg nog dat dáár de eendjes zijn, niet links van haar. 'Poes! Maauw'. Ik kijk nog eens en zie een vette rat op enige meters afstand.
Lena had gelijk. Eendjes voeren in Rotterdam Zuid is een event.
