7/13/2004
Mooie naam
Tussen de regenbuien door gingen Lena en ik even naar het speeltuintje. Ze wilde naar het giraffe-klimrek, waar al een dik Chinees meisje aan het klimmen was. Haar moeder keek toe vanaf een steen, zo'n vijftig meter verderop. Toen Lena en ik aankwamen bij de giraffe, zag ik ook nog een tenger meisje met dik lang haar in twee staarten.
De meisjes, beiden zo'n zeven of acht jaar, speelden door terwijl Lena en ik een beetje op de grond aan het rommelen waren. Soms zeiden we wat tegen elkaar. Dat het bijvoorbeeld heel moeilijk was om te klimmen op de giraffe en dat er laatst nog iemand naar beneden was gevallen en zijn arm had gebroken. 'En zijn been', vulde het Nederlandse meisje te fantastisch aan.
Kennelijk kenden de twee meisjes elkaar nog niet zo heel erg lang, want op een gegeven moment vroeg het meisje met de lange haren hoe het Chinese meisje heette. 'Dat zeg ik niet', giechelde het dikke meisje, 'jij eerst'. Het meisje met de dikke staarten moest ook giechelen en zei niets. 'Zullen we het tegelijk zeggen dan?', stelde het Chinese meisje voor.
Ze zeiden hun namen door elkaar. De naam van het Nederlandse meisje kon ik goed verstaan, maar het Chinese meisje had een moeilijkere naam. Was het Weiuwong?
'Wat een mooie naam heb jij', zei ik tegen het dikke meisje om wat te zeggen.
Op dat moment dreigde Lena bijna de straat op te lopen en liep ik haar achterna. Terwijl ik wegliep, hoorde ik het dikke meisje bovenop de giraffe tegen haar vriendinnetje zeggen: 'daar word ik nu zo ziek van. Altijd als ik mijn naam zeg, zeggen de mensen "wat een mooie naam."'
Tussen de regenbuien door gingen Lena en ik even naar het speeltuintje. Ze wilde naar het giraffe-klimrek, waar al een dik Chinees meisje aan het klimmen was. Haar moeder keek toe vanaf een steen, zo'n vijftig meter verderop. Toen Lena en ik aankwamen bij de giraffe, zag ik ook nog een tenger meisje met dik lang haar in twee staarten.
De meisjes, beiden zo'n zeven of acht jaar, speelden door terwijl Lena en ik een beetje op de grond aan het rommelen waren. Soms zeiden we wat tegen elkaar. Dat het bijvoorbeeld heel moeilijk was om te klimmen op de giraffe en dat er laatst nog iemand naar beneden was gevallen en zijn arm had gebroken. 'En zijn been', vulde het Nederlandse meisje te fantastisch aan.
Kennelijk kenden de twee meisjes elkaar nog niet zo heel erg lang, want op een gegeven moment vroeg het meisje met de lange haren hoe het Chinese meisje heette. 'Dat zeg ik niet', giechelde het dikke meisje, 'jij eerst'. Het meisje met de dikke staarten moest ook giechelen en zei niets. 'Zullen we het tegelijk zeggen dan?', stelde het Chinese meisje voor.
Ze zeiden hun namen door elkaar. De naam van het Nederlandse meisje kon ik goed verstaan, maar het Chinese meisje had een moeilijkere naam. Was het Weiuwong?
'Wat een mooie naam heb jij', zei ik tegen het dikke meisje om wat te zeggen.
Op dat moment dreigde Lena bijna de straat op te lopen en liep ik haar achterna. Terwijl ik wegliep, hoorde ik het dikke meisje bovenop de giraffe tegen haar vriendinnetje zeggen: 'daar word ik nu zo ziek van. Altijd als ik mijn naam zeg, zeggen de mensen "wat een mooie naam."'
