6/17/2004
Weelde
Ik was de enige niet-bejaarde in de rij voor de wc's op het centraal station in Den Haag. De beige regenjassen met skai handtassen van het formaat postzak schuifelden richting opluchting.
Plassen kost tegenwoordig 50 eurocent. De laatste keer dat ik betaald heb geplast, kostte het een kwartje, een gulden-kwartje. Een prijsstijging van 200% in twee jaar tijd. Welke tak doet dat de toiletjuffrouw na?
Met nog 6 wachtenden af van de wc kwam ik ter hoogte van het tafeltje van de toiletjuffrouw te staan. Het leek wel alsof ze aan de keukentafel thuiszat. Ze rookte een sigaretje terwijl ze de ziekte van haar hondje met een collega of vriendin besprak. Afmaken of niet, dat was de vraag. De vriendin had een zuurstok roze jasje aan, getailleerd en met veel plooitjes rondom de schouders. Waar kun je zo'n jasje nou kopen, dacht ik. En dat denkt zij vast ook van mijn ambtenarenbloesje, corrigeerde mijn betere ik mezelf terstond.
Tijdens het wachten werd er gepraat in de rij. De bejaarde twee plaatsen voor me wond zich op over het gerook van de toiletjuffrouw. De sjieke vrouw met leren jasje en een gesoigneerd kapsel sprak luid en duidelijk, tegen niemand in het bijzonder, maar wel zodat iedereen het kon horen. 'Niet roken in openbare ruimtes. Dat is toch duidelijk vastgelegd, democratisch besloten. Maarja, democratie is een weelde die sommigen niet kunnen dragen.'
Aan de toiletjuffrouw was deze steek onder water niet besteed. Zij bleef druk in gesprek met haar blonde vriendin. En stak nog een sigaret op.
Ik was de enige niet-bejaarde in de rij voor de wc's op het centraal station in Den Haag. De beige regenjassen met skai handtassen van het formaat postzak schuifelden richting opluchting.
Plassen kost tegenwoordig 50 eurocent. De laatste keer dat ik betaald heb geplast, kostte het een kwartje, een gulden-kwartje. Een prijsstijging van 200% in twee jaar tijd. Welke tak doet dat de toiletjuffrouw na?
Met nog 6 wachtenden af van de wc kwam ik ter hoogte van het tafeltje van de toiletjuffrouw te staan. Het leek wel alsof ze aan de keukentafel thuiszat. Ze rookte een sigaretje terwijl ze de ziekte van haar hondje met een collega of vriendin besprak. Afmaken of niet, dat was de vraag. De vriendin had een zuurstok roze jasje aan, getailleerd en met veel plooitjes rondom de schouders. Waar kun je zo'n jasje nou kopen, dacht ik. En dat denkt zij vast ook van mijn ambtenarenbloesje, corrigeerde mijn betere ik mezelf terstond.
Tijdens het wachten werd er gepraat in de rij. De bejaarde twee plaatsen voor me wond zich op over het gerook van de toiletjuffrouw. De sjieke vrouw met leren jasje en een gesoigneerd kapsel sprak luid en duidelijk, tegen niemand in het bijzonder, maar wel zodat iedereen het kon horen. 'Niet roken in openbare ruimtes. Dat is toch duidelijk vastgelegd, democratisch besloten. Maarja, democratie is een weelde die sommigen niet kunnen dragen.'
Aan de toiletjuffrouw was deze steek onder water niet besteed. Zij bleef druk in gesprek met haar blonde vriendin. En stak nog een sigaret op.
