5/16/2004
Vrijgezellig
De vrijgezellendag van mijn aanstaande schoonzus begon om 14.00 uur. Mijn veertiende vrijgezellendag, wist ik uit mijn hoofd. Dit keer gingen we niet salsadansen, niet paaldansen en ook niet laserquesten. Het programma bestond uit gezamenlijk koken.
Ik zag er nogal tegenop want ik kende, naast de aanstaande bruid, helemaal niemand. Bij het verzamelpunt haalde ik diep adem. Wat was iedereen keurig. Zo verzorgd. Vrouwen met nagellak, schoenen met bijpassende handtassen, lijntjes om hun mond getrokken en zorgvuldig ingevuld met lipgloss, parelmoeren oorbelletjes met bijpassende ketting. Na het kennismakingsrondje bleek de helft zwanger te zijn, en de andere helft nog aan de borstvoeding wat een regelmatige kolf-break in het programma noodzakelijk maakte.
We reden naar het kooklokaal. Ik bestuurde mijn auto en vervoerde twee andere vrijgezellige dames. Mijn bijrijdster wist ongeveer waar het was, maar we hadden het adres voor het huisnummer nodig. 'De uitnodiging voor de vrijgezellendag zit in mijn tas, pak maar even', ze ik. De vriendin van de bruid roerde in mijn tas en haalde een papier tevoorschijn. Ze las voor '"Een heerlijke neukpartij."Is dit wat we moeten hebben?', vroeg ze bijna terloops.
Een vriend van mij is een boek aan het schrijven, en had het eerste hoofdstuk naar mij opgestuurd. De titel van dit hoofdstuk was 'Een heerlijke neukpartij' en dat stond er dan ook in vette letters. Ik probeerde het maar niet uit te leggen.
'Nee, er moet nog een ander papiertje inzitten, in het andere vak van mijn tas', zei ik zo neutraal mogelijk. 'Een heerlijke neukpartij', werd er nog een keer van de achterbank gemompeld. Mijn bijrijdster deed of ze het allemaal niet had gehoord. Ik had mezelf geintroduceerd. De vrijgezellendag kon beginnen.
Ik nam mijn rol aan die ik altijd aanneem in dit soort situaties. Geinteresseerde interviewer. Antropoloog in actie. Participerend socioloog. Ik vroeg een aankomend psychiater naar de belangrijkste ontwikkelingen op haar vakgebied en werd echt wijzer. Minder geklets, meer pillen. Een goede ontwikkeling, leek me. Een communicatiemevrouw legde mij uit wat de bedoeling was achter een grote mediacampagne van een ministerie. Dat had ik er niet achter gezocht.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik moest lachen met de mevrouw die mij op de achterbank had betrapt met 'een heerlijke neukpartij'. En daarna had ik het naar mijn zin met Maaike, de stoere brabantse die adrem en leuk bleek te zijn.
Het was geleidelijk gaan, maar ergens had ik mijn interviewrol kennelijk afgelegd, de antropologische studie beeindigd. We dronken bier in de kroeg en ik had het naar mijn zin. Op naar de vijftiende vrijgezellendag.
De vrijgezellendag van mijn aanstaande schoonzus begon om 14.00 uur. Mijn veertiende vrijgezellendag, wist ik uit mijn hoofd. Dit keer gingen we niet salsadansen, niet paaldansen en ook niet laserquesten. Het programma bestond uit gezamenlijk koken.
Ik zag er nogal tegenop want ik kende, naast de aanstaande bruid, helemaal niemand. Bij het verzamelpunt haalde ik diep adem. Wat was iedereen keurig. Zo verzorgd. Vrouwen met nagellak, schoenen met bijpassende handtassen, lijntjes om hun mond getrokken en zorgvuldig ingevuld met lipgloss, parelmoeren oorbelletjes met bijpassende ketting. Na het kennismakingsrondje bleek de helft zwanger te zijn, en de andere helft nog aan de borstvoeding wat een regelmatige kolf-break in het programma noodzakelijk maakte.
We reden naar het kooklokaal. Ik bestuurde mijn auto en vervoerde twee andere vrijgezellige dames. Mijn bijrijdster wist ongeveer waar het was, maar we hadden het adres voor het huisnummer nodig. 'De uitnodiging voor de vrijgezellendag zit in mijn tas, pak maar even', ze ik. De vriendin van de bruid roerde in mijn tas en haalde een papier tevoorschijn. Ze las voor '"Een heerlijke neukpartij."Is dit wat we moeten hebben?', vroeg ze bijna terloops.
Een vriend van mij is een boek aan het schrijven, en had het eerste hoofdstuk naar mij opgestuurd. De titel van dit hoofdstuk was 'Een heerlijke neukpartij' en dat stond er dan ook in vette letters. Ik probeerde het maar niet uit te leggen.
'Nee, er moet nog een ander papiertje inzitten, in het andere vak van mijn tas', zei ik zo neutraal mogelijk. 'Een heerlijke neukpartij', werd er nog een keer van de achterbank gemompeld. Mijn bijrijdster deed of ze het allemaal niet had gehoord. Ik had mezelf geintroduceerd. De vrijgezellendag kon beginnen.
Ik nam mijn rol aan die ik altijd aanneem in dit soort situaties. Geinteresseerde interviewer. Antropoloog in actie. Participerend socioloog. Ik vroeg een aankomend psychiater naar de belangrijkste ontwikkelingen op haar vakgebied en werd echt wijzer. Minder geklets, meer pillen. Een goede ontwikkeling, leek me. Een communicatiemevrouw legde mij uit wat de bedoeling was achter een grote mediacampagne van een ministerie. Dat had ik er niet achter gezocht.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik moest lachen met de mevrouw die mij op de achterbank had betrapt met 'een heerlijke neukpartij'. En daarna had ik het naar mijn zin met Maaike, de stoere brabantse die adrem en leuk bleek te zijn.
Het was geleidelijk gaan, maar ergens had ik mijn interviewrol kennelijk afgelegd, de antropologische studie beeindigd. We dronken bier in de kroeg en ik had het naar mijn zin. Op naar de vijftiende vrijgezellendag.
