5/07/2004
Conventies
De altijd drukke professor kwam bij ons zitten, buiten in de zon waar ieder achter zijn vaste lunchmenu zat.
'Hoe is het', zei ik bijna terloops als begroeting tegen hem.
Hij, met een uitdrukking die tegelijkertijd vragend en geschrokken was: 'Hoezo? Waarom vraag je dat?' Hij vroeg nog net niet: 'Wat moet je van me dan?'
'Het was zomaar een zinnetje, ter opening van een gesprek, een eventueel gesprek.'
'Aha. Zo doe jij dat.'
Was deze conventie hem echt vreemd? Ik moest lachen. 'Ja, zo doen gewone stervelingen dat.'
Daarna hadden we een prettig gesprek, misschien wel het langste en meest persoonlijke dat ik ooit met hem heb gevoerd in de bijna drie jaar die ik hier werk, al zegt dat ook weer niet zoveel.
De altijd drukke professor kwam bij ons zitten, buiten in de zon waar ieder achter zijn vaste lunchmenu zat.
'Hoe is het', zei ik bijna terloops als begroeting tegen hem.
Hij, met een uitdrukking die tegelijkertijd vragend en geschrokken was: 'Hoezo? Waarom vraag je dat?' Hij vroeg nog net niet: 'Wat moet je van me dan?'
'Het was zomaar een zinnetje, ter opening van een gesprek, een eventueel gesprek.'
'Aha. Zo doe jij dat.'
Was deze conventie hem echt vreemd? Ik moest lachen. 'Ja, zo doen gewone stervelingen dat.'
Daarna hadden we een prettig gesprek, misschien wel het langste en meest persoonlijke dat ik ooit met hem heb gevoerd in de bijna drie jaar die ik hier werk, al zegt dat ook weer niet zoveel.
