louterlog

 Revalidatie

Mokkend ging mijn vader akkoord met de inschrijving voor de revalidatie. Weer leren bewegen na je bypass operatie, vertrouwen in je eigen lichaam krijgen. Mijn vader keek alsof de cardioloog een oneervol voorstel deed. Mokkend woonde hij zijn eigen intake bij de fysiotherapeut bij. En mokkend ging hij de eerste keer naar het ziekenhuis voor een uurtje sport. Na afloop belde ik hem hoe het was geweest.

- Voor anderen is het denk ik wel goed.
- Voor jou niet?
- We gingen volleyballen vandaag. Volleyballen. En weet je waarom? Omdat er een meneer voor de laatste keer was en die mocht kiezen wat voor spelletje we gingen doen. Dat deden we ook op de lagere school.
- Maar hoe was dat volleyballen dan?
- Niks natuurlijk. Ze kennen de spelregels niet eens. Daar ben je dan 66 voor geworden. Dat iemand dan mag kiezen wat voor spelletje er gespeeld gaat worden. Het viel me nog mee dat hij geen apekooi koos.
- Ging het een beetje?
- Nee, helemaal niet. En na afloop moest je praten. Dat hoort er verplicht bij. Die meneer had jodekoeken bij zich om te trakteren. En dan vertelt iedereen heel graag wat voor medicijnen die slikt en hoe erg het allemaal niet is.
- En jij?
- Dat praten is verplicht, dus ik zit erbij. Maar dat praten is niks en dat sporten was al helemaal niets.
- Hoezo dan? Was de begeleiding niet goed?
- Ik durfde niks. Ik durfde nog geen stap te zetten. Als de bal niet recht in mijn handen werd gespeeld, liet ik 'm gaan.
- Ga je volgende week nog?
- Ja natuurlijk.