4/19/2004
Mijn eerste bh (uit de reeks: mijn familie)
In de laatste klas van de lagere school had ik iets wat op borsten begon te lijken, maar ik wilde nog geen bh. Want ik was een van de jongens. Tijdens het speelkwartier gingen de meisjes bijvoorbeeld elastieken, maar ik ging mee poten met de jongens om te voetballen met een tennisbal. En ik was heel goed in 'biels-afduwertje'. Jos Kleiboer was de sterkste van de hele school, en dan kwam ik.
Toen de grote vakantie was begonnen en ik nog zes weken verwijderd was van de brugklas, durfde ik wel een bh te gaan kopen. Met mijn moeder ging ik naar de HEMA, want daar kocht mijn moeder ook altijd haar ondergoed. Voor het eerst zag ik daar een hele wand vol elastiekjes en kantjes en gedoe waar ik het bestaan nauwelijks van vermoedde. Het was een onbegrijpelijk woud van modellen en maten. Ik bekeek alles van gepaste afstand, want hoe nieuwsgierig ik ook was, ik geneerde me vooral. Zou ik niemand tegenkomen? Dan zou iedereen weten dat ik een bh ging kopen. Dan zou iedereen weten dat ik al borsten kreeg.
Mijn moeder pakte een model dat haar wel geschikt leek. Net toen ze het op borsthoogte voor me hield, kwam meester Dijkstal voorbijgelopen, mijn lievelingsmeester van de vijfde klas lagere school. Ik schaamde me zo. Ik schold mijn moeder uit alsof zij hem ter plekke had besteld en beende de Hema uit. Mijn moeder kwam me achterna gelopen. 'Dan gaan we wel naar Livera, daar komt meneer Dijkstal niet'. Maar ik wilde niet meer. Pas twee weken later durfde ik weer een lingeriezaak in te sluipen met mijn moeder.
Ik was net twee dagen gewend aan de frisse katoenen bh van het merk 'Boobs en Bloomer' toen we naar het Westen gingen, op bezoek bij de familie van mijn moeder. Zo zeiden we dat altijd als we vanuit Apeldoorn afreisden: 'wij gaan naar het Westen'. Mijn vader had teveel Westerns gekeken, misschien.
Met de rode golf waarvan het linker voorportier niet meer van binnenuit open kon, kwamen we aan bij mijn oom Henk. Oom Henk zat in het vleestransport. Hij had een bril als Lee towers en zijn haren glad achterover gekamd. Verschillende operaties voor zijn keelkanker hebben van zijn strottehoofd een echte kroegstem gemaakt. Hij schijnt, naar eigen zeggen, een enorme womanizer te zijn, maar ik zie het er niet zo aan hem af. Hoe hij mijn tante Molly had veroverd is mij ook een raadsel, een charmante vrouw uit het Zuiden van het land. Ik heb haar nooit anders dan in prachtige cocktailjurken gezien. Soms droeg ze een tulband en ze had ook pruiken op haar garderobekast staan.
Oom Henk en tante Molly hadden vier kinderen, allemaal ouder dan ik. Ik was heimelijk verliefd op mijn neef Tim, die later korstondig fotomodel is geworden. Hij was lang, blonde krullen en blauwe ogen. Heel anders dan zijn zus, die was klein, dik, donker met bruine ogen. Zijn zus leek verdacht veel op de huisvriend die daar een jaar had ingewoond, spraken boze tongen.
Mijn andere neef Heino was vijf jaar ouder dan ik. We kwamen binnen, en het eerste wat Heino zegt: 'zo, jij hebt een bos hout voor de deur'. Ik begon te blozen, wat Heino opvatte als een aansporing: 'Nou, dit is niet een beetje een bos hout, het lijkt wel of het regenwoud is gekapt.' Men moest lachen en ik lachte misschien wel schaapachtig mee.
Tante Molly serveerde koffie op de patio, zoals ze dat noemden. Heino kwam naast me zitten aan de picknicktafel. Hij sloeg een arm om me heen en in één beweging maakte hij de bhsluiting los. Zomaar. Met zijn duim en zijn wijsvinger. Waar ik een uur op moest frunnikken, deed hij in één handbeweging. Iedereen lachte weer. Vernederd en kwaad liep ik naar de wc waar ik me opsloot om er nooit meer uit te komen. Mijn moeder kwam naar me toe. Door de dichte deur probeerde ze het minder erg te maken, maar dat lukte niet meer. Ik bleef zitten waar ik zat.
In de laatste klas van de lagere school had ik iets wat op borsten begon te lijken, maar ik wilde nog geen bh. Want ik was een van de jongens. Tijdens het speelkwartier gingen de meisjes bijvoorbeeld elastieken, maar ik ging mee poten met de jongens om te voetballen met een tennisbal. En ik was heel goed in 'biels-afduwertje'. Jos Kleiboer was de sterkste van de hele school, en dan kwam ik.
Toen de grote vakantie was begonnen en ik nog zes weken verwijderd was van de brugklas, durfde ik wel een bh te gaan kopen. Met mijn moeder ging ik naar de HEMA, want daar kocht mijn moeder ook altijd haar ondergoed. Voor het eerst zag ik daar een hele wand vol elastiekjes en kantjes en gedoe waar ik het bestaan nauwelijks van vermoedde. Het was een onbegrijpelijk woud van modellen en maten. Ik bekeek alles van gepaste afstand, want hoe nieuwsgierig ik ook was, ik geneerde me vooral. Zou ik niemand tegenkomen? Dan zou iedereen weten dat ik een bh ging kopen. Dan zou iedereen weten dat ik al borsten kreeg.
Mijn moeder pakte een model dat haar wel geschikt leek. Net toen ze het op borsthoogte voor me hield, kwam meester Dijkstal voorbijgelopen, mijn lievelingsmeester van de vijfde klas lagere school. Ik schaamde me zo. Ik schold mijn moeder uit alsof zij hem ter plekke had besteld en beende de Hema uit. Mijn moeder kwam me achterna gelopen. 'Dan gaan we wel naar Livera, daar komt meneer Dijkstal niet'. Maar ik wilde niet meer. Pas twee weken later durfde ik weer een lingeriezaak in te sluipen met mijn moeder.
Ik was net twee dagen gewend aan de frisse katoenen bh van het merk 'Boobs en Bloomer' toen we naar het Westen gingen, op bezoek bij de familie van mijn moeder. Zo zeiden we dat altijd als we vanuit Apeldoorn afreisden: 'wij gaan naar het Westen'. Mijn vader had teveel Westerns gekeken, misschien.
Met de rode golf waarvan het linker voorportier niet meer van binnenuit open kon, kwamen we aan bij mijn oom Henk. Oom Henk zat in het vleestransport. Hij had een bril als Lee towers en zijn haren glad achterover gekamd. Verschillende operaties voor zijn keelkanker hebben van zijn strottehoofd een echte kroegstem gemaakt. Hij schijnt, naar eigen zeggen, een enorme womanizer te zijn, maar ik zie het er niet zo aan hem af. Hoe hij mijn tante Molly had veroverd is mij ook een raadsel, een charmante vrouw uit het Zuiden van het land. Ik heb haar nooit anders dan in prachtige cocktailjurken gezien. Soms droeg ze een tulband en ze had ook pruiken op haar garderobekast staan.
Oom Henk en tante Molly hadden vier kinderen, allemaal ouder dan ik. Ik was heimelijk verliefd op mijn neef Tim, die later korstondig fotomodel is geworden. Hij was lang, blonde krullen en blauwe ogen. Heel anders dan zijn zus, die was klein, dik, donker met bruine ogen. Zijn zus leek verdacht veel op de huisvriend die daar een jaar had ingewoond, spraken boze tongen.
Mijn andere neef Heino was vijf jaar ouder dan ik. We kwamen binnen, en het eerste wat Heino zegt: 'zo, jij hebt een bos hout voor de deur'. Ik begon te blozen, wat Heino opvatte als een aansporing: 'Nou, dit is niet een beetje een bos hout, het lijkt wel of het regenwoud is gekapt.' Men moest lachen en ik lachte misschien wel schaapachtig mee.
Tante Molly serveerde koffie op de patio, zoals ze dat noemden. Heino kwam naast me zitten aan de picknicktafel. Hij sloeg een arm om me heen en in één beweging maakte hij de bhsluiting los. Zomaar. Met zijn duim en zijn wijsvinger. Waar ik een uur op moest frunnikken, deed hij in één handbeweging. Iedereen lachte weer. Vernederd en kwaad liep ik naar de wc waar ik me opsloot om er nooit meer uit te komen. Mijn moeder kwam naar me toe. Door de dichte deur probeerde ze het minder erg te maken, maar dat lukte niet meer. Ik bleef zitten waar ik zat.
