4/06/2004
Knul
Toch weer wat opgefokt voor het eerste college van een nieuwe reeks. Of beter: prettig gespannen. Het moet wel allemaal goedgaan en de studenten moeten betoverd raken, door het vak, door mij, door de nieuwe wereld aan ervaringen. Nee, aan lage verwachtingen doe ik niet.
Om jufwaardig over te komen doe ik dan maar een jasje aan. Dit stamt nog uit de tijd dat ik net zo oud kon zijn als de studenten en al voor de klas stond. Het jasje maakte het verschil, of moest het verschil maken. Nu is dat allang niet meer nodig. Studenten zeggen altijd 'u' tegen mij, ook als ik in spijkerbroek en t-shirt loop.
Ik was netjes met het jasje, dacht ik, maar toen zag ik net voor aanvang van mijn college de snotresten van Lena op mijn schouder plakken. Ach, studenten horen de bierviltjes nog in hun haren te hebben zitten, die raken niet van slag door een slakkenspoor van snot.
Het was een duo college. Jammer, want ik wil de eerste keer liever zelf de toon zetten. Mijn collega was professioneel kribbig: op tijd inleveren, hard werken, stil zijn. En volgens deze verwachting gingen de studenten zich vervolgens ook gedragen.
Na de pauze kwam ik. Ik wilde het ijs breken, je zou kunnen zeggen : een beetje gezellig maken. Ik liet veel ruimte voor reacties, ook omdat ik verdomd weinig stof had voor dit halve college-uur. En daar kwamen de studenten. Ze lachten om mijn grapjes, nog niet sleets want dit vak geef ik pas voor de eerste keer. Ze waren mild over mijn klunzigheden op het digitale schoolboord. Ze gingen hard aan het werk bij een opdrachtje dat ze twee aan twee konden maken.
Na afloop kwam een blonde krullenbol naar mij toe: 'Volgens mij wordt dit een heel leuk vak'. 'Dat denk ik ook, knul' dacht ik toen.
Toch weer wat opgefokt voor het eerste college van een nieuwe reeks. Of beter: prettig gespannen. Het moet wel allemaal goedgaan en de studenten moeten betoverd raken, door het vak, door mij, door de nieuwe wereld aan ervaringen. Nee, aan lage verwachtingen doe ik niet.
Om jufwaardig over te komen doe ik dan maar een jasje aan. Dit stamt nog uit de tijd dat ik net zo oud kon zijn als de studenten en al voor de klas stond. Het jasje maakte het verschil, of moest het verschil maken. Nu is dat allang niet meer nodig. Studenten zeggen altijd 'u' tegen mij, ook als ik in spijkerbroek en t-shirt loop.
Ik was netjes met het jasje, dacht ik, maar toen zag ik net voor aanvang van mijn college de snotresten van Lena op mijn schouder plakken. Ach, studenten horen de bierviltjes nog in hun haren te hebben zitten, die raken niet van slag door een slakkenspoor van snot.
Het was een duo college. Jammer, want ik wil de eerste keer liever zelf de toon zetten. Mijn collega was professioneel kribbig: op tijd inleveren, hard werken, stil zijn. En volgens deze verwachting gingen de studenten zich vervolgens ook gedragen.
Na de pauze kwam ik. Ik wilde het ijs breken, je zou kunnen zeggen : een beetje gezellig maken. Ik liet veel ruimte voor reacties, ook omdat ik verdomd weinig stof had voor dit halve college-uur. En daar kwamen de studenten. Ze lachten om mijn grapjes, nog niet sleets want dit vak geef ik pas voor de eerste keer. Ze waren mild over mijn klunzigheden op het digitale schoolboord. Ze gingen hard aan het werk bij een opdrachtje dat ze twee aan twee konden maken.
Na afloop kwam een blonde krullenbol naar mij toe: 'Volgens mij wordt dit een heel leuk vak'. 'Dat denk ik ook, knul' dacht ik toen.
