4/04/2004
Dagje Rotterdam
We wilden iets meekrijgen van de marathon in Rotterdam en togen met kinderwagen naar het parcours. Sommige lopers waren al binnen. De mannen met afgetrainde lijven hadden een plastic zeiltje tegen de wind omgeslagen. Naarmate de middag vorderde, zagen we de buiken dikker worden. Met zo'n dikke buik 42 km. lopen, dat is pas knap.
Nu we toch in de stad waren, konden we meteen wel even wat inkopen doen. Eerst naar een lingeriewinkel. R. en Lena postten buiten. In de winkel waren veel koppels. Naast mij overlegde een jonge vrouw met haar vriend: 'Vind je deze mooi?' 'Mwah. Doe maar weer zo eentje met die witte bandjes, dat werkte wel goed.'
Daarna koffie in Rotown. Wij waren de oudst aanwezigen, Lena de jongste. Misschien moeten we onze keuze gaan aanpassen aan onze leeftijd. De barvrouwen waren boel hip, zou Merel Roze zeggen.
En toen bedacht ik dat ik nog wat moest kopen voor voor de bruiloft van mijn broer. Ik was er niet op gekleed: gympies, spijkerbroek en ski-jack dat waarschijnlijk echt niet kan. Bij Beljon maakte men daar geen probleem van. Er werden hakken aangedragen en als ik wilde ook nog een tasje en sieraden kon ik desgewenst ook even dragen. De mevrouw voerde stapels kleding aan. Het ene nog mooier dan het andere. Lena bleef lief, die dacht dat ik kiekeboe speelde in mijn pashokje. En dat deed ik ook. R. keurde mijn combinaties vanaf een bankje. Uiteindelijk was het onmogelijk te kiezen tussen een gedistingeerd supervrouwelijk setje met rokje, top en soepel vestje, ja, met die sjaal erbij is het af en doe ook maar de schoenen erbij; of een jurk waarin tante Sidonia zelfs wulps zou lijken. Dus heb ik ze allebei gekocht. Zo krijg ik vanzelf zin in de bruiloft.
Op de terugweg over de Erasmusbrug woei het hard. De plastictassen met de nieuwe kleding lag onderop de kinderwagen. Een windvlaag nam een tas mee. Bijna was mijn jurk in de Maas beland, maar ik dook alsof het om mijn kind ging dat dreigde te verzuipen. En nu ga ik alles nog eens passen.
We wilden iets meekrijgen van de marathon in Rotterdam en togen met kinderwagen naar het parcours. Sommige lopers waren al binnen. De mannen met afgetrainde lijven hadden een plastic zeiltje tegen de wind omgeslagen. Naarmate de middag vorderde, zagen we de buiken dikker worden. Met zo'n dikke buik 42 km. lopen, dat is pas knap.
Nu we toch in de stad waren, konden we meteen wel even wat inkopen doen. Eerst naar een lingeriewinkel. R. en Lena postten buiten. In de winkel waren veel koppels. Naast mij overlegde een jonge vrouw met haar vriend: 'Vind je deze mooi?' 'Mwah. Doe maar weer zo eentje met die witte bandjes, dat werkte wel goed.'
Daarna koffie in Rotown. Wij waren de oudst aanwezigen, Lena de jongste. Misschien moeten we onze keuze gaan aanpassen aan onze leeftijd. De barvrouwen waren boel hip, zou Merel Roze zeggen.
En toen bedacht ik dat ik nog wat moest kopen voor voor de bruiloft van mijn broer. Ik was er niet op gekleed: gympies, spijkerbroek en ski-jack dat waarschijnlijk echt niet kan. Bij Beljon maakte men daar geen probleem van. Er werden hakken aangedragen en als ik wilde ook nog een tasje en sieraden kon ik desgewenst ook even dragen. De mevrouw voerde stapels kleding aan. Het ene nog mooier dan het andere. Lena bleef lief, die dacht dat ik kiekeboe speelde in mijn pashokje. En dat deed ik ook. R. keurde mijn combinaties vanaf een bankje. Uiteindelijk was het onmogelijk te kiezen tussen een gedistingeerd supervrouwelijk setje met rokje, top en soepel vestje, ja, met die sjaal erbij is het af en doe ook maar de schoenen erbij; of een jurk waarin tante Sidonia zelfs wulps zou lijken. Dus heb ik ze allebei gekocht. Zo krijg ik vanzelf zin in de bruiloft.
Op de terugweg over de Erasmusbrug woei het hard. De plastictassen met de nieuwe kleding lag onderop de kinderwagen. Een windvlaag nam een tas mee. Bijna was mijn jurk in de Maas beland, maar ik dook alsof het om mijn kind ging dat dreigde te verzuipen. En nu ga ik alles nog eens passen.
