4/15/2004
Bevestiging
Kinderachtig, dat is het. En vermoeiend. Als ik de vuilniszak heb verwisseld, of als ik een was heb gedaan, meld ik dat altijd met maar één doel: dat R. kan, nee moet zeggen: fantastisch. Wat goed. Wat fijn. Voor nieuwe recepten wil ik eindeloos geprezen worden. En ik heb trouwens ook de vaatwasser uitgeruimd.
Sommigen doen dingen voor zichzelf, thuis en op het werk. Die hebben een innerlijke drive , wat dat dan ook is. Niemand hoeft van hun succesjes te weten. Goede werken verricht men in stilte. Als ze zelf maar vinden dat ze op de goede weg zijn. Als ik op mijn werk iets heb bereikt, laat ik het weinig subtiel aan mijn baas weten. Ik krijg dan van hem een aai over mijn bol en ik glim weer een dag.
Vandaag was de inschrijving van de studenten voor hun eindpresentatie. De groepjes mochten zelf inschrijven op tijden dat het hen uitkwam. Er lagen lijsten met tijdstippen, zalen en welke docent die sessie zou voorzitten. Een student had zijn groep ingeschreven voor een sessie die mijn collega voorzit. Ik hoorde een groepgenoot tegen die student zeggen: 'nee, doe maar dat andere tijdstip, want dan hebben we juf Louter als voorzitter.'
Waarschijnlijk denken ze dat ze met een hoger cijfer bij mij wegkomen, maar ik vind het tóch fijn om te horen. Kinderachtig. Vermoeiend. Maar ik glim weer voor een dag.
Kinderachtig, dat is het. En vermoeiend. Als ik de vuilniszak heb verwisseld, of als ik een was heb gedaan, meld ik dat altijd met maar één doel: dat R. kan, nee moet zeggen: fantastisch. Wat goed. Wat fijn. Voor nieuwe recepten wil ik eindeloos geprezen worden. En ik heb trouwens ook de vaatwasser uitgeruimd.
Sommigen doen dingen voor zichzelf, thuis en op het werk. Die hebben een innerlijke drive , wat dat dan ook is. Niemand hoeft van hun succesjes te weten. Goede werken verricht men in stilte. Als ze zelf maar vinden dat ze op de goede weg zijn. Als ik op mijn werk iets heb bereikt, laat ik het weinig subtiel aan mijn baas weten. Ik krijg dan van hem een aai over mijn bol en ik glim weer een dag.
Vandaag was de inschrijving van de studenten voor hun eindpresentatie. De groepjes mochten zelf inschrijven op tijden dat het hen uitkwam. Er lagen lijsten met tijdstippen, zalen en welke docent die sessie zou voorzitten. Een student had zijn groep ingeschreven voor een sessie die mijn collega voorzit. Ik hoorde een groepgenoot tegen die student zeggen: 'nee, doe maar dat andere tijdstip, want dan hebben we juf Louter als voorzitter.'
Waarschijnlijk denken ze dat ze met een hoger cijfer bij mij wegkomen, maar ik vind het tóch fijn om te horen. Kinderachtig. Vermoeiend. Maar ik glim weer voor een dag.
