3/19/2004
Cruijff
In de zaal zaten meer vrouwen dan mannen, onder wie veel bejaarde vrouwen met goudgemontuurde brillen. Dat had ik niet gedacht bij een film over Cruijff.
Het was gelukkig geen kritisch publiek. Bij elke miraculeuze passeer actie of bovenmenselijke versnelling ging het van ohh en aahh. Het mooiste moment was voor mij de hommage aan Cruijff en zijn dreamteam. Eindelijk een eervol afscheid van Barcelona. Een heel stadion dat minutenlang 'Djoghan, Djoghan' scandeert.
Gedurende de film had een mevrouw met getoupeerd wit haar onophoudelijk gezucht. Tijdens de aftiteling zei ze tegen niemand in het bijzonder: 'ik zou wel willen applaudiseren, maar hij hoort het toch niet.'
In de zaal zaten meer vrouwen dan mannen, onder wie veel bejaarde vrouwen met goudgemontuurde brillen. Dat had ik niet gedacht bij een film over Cruijff.
Het was gelukkig geen kritisch publiek. Bij elke miraculeuze passeer actie of bovenmenselijke versnelling ging het van ohh en aahh. Het mooiste moment was voor mij de hommage aan Cruijff en zijn dreamteam. Eindelijk een eervol afscheid van Barcelona. Een heel stadion dat minutenlang 'Djoghan, Djoghan' scandeert.
Gedurende de film had een mevrouw met getoupeerd wit haar onophoudelijk gezucht. Tijdens de aftiteling zei ze tegen niemand in het bijzonder: 'ik zou wel willen applaudiseren, maar hij hoort het toch niet.'
