louterlog

 Ochtendritueel

Lena jammert wat om 06.37 uur. Ik por R. wakker en stel bij wijze van formaliteit de vraag wie het flesje zal gaan maken. R. loopt naar beneden en ik draai me nog een keer om. Het jammeren stopt, kennelijk wordt er nu gulzig gedronken in de andere kamer. Na een paar minuutjes brengt R. Lena naar me toe. Enige momenten suft ze nog wat, liggend op haar buik, met haar hoofdje op mijn kussen. Ik streel haar ruggetje en strijk haar over haar haren. Zij friemelt met de haren in mijn nek en inspecteert mijn tandvlees en neusschot. Dan richt ze zich opeens op als een sfinx. Eerst kijkt ze lachend naar R. om dan stralend haar twee wijduiteenstaande tandjes aan mij te tonen terwijl ze luid door haar neus ademt, een soort snoeven. Ze rolt opgewonden van links naar rechts, laat zich vallen in de dekens, klapt in de handjes, draait zich achterstevoren, wil van het bed afklimmen. Sinds gisteren kan ze tik-tak zeggen en dat doet ze dan ook onder voortdurende aanmoediging van ons. Als R. de kamer uitloopt om te douchen, roept ze: 'daag', en zwaait hem na.
Dan is het zelfs voor mij met hardnekkig ochtendhumeur onmogelijk om chagarijnig te blijven.